Τροχαίο (αυτοκινητικό) ατύχημα

Η διεθνής εκτίμηση σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα είναι ότι αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου, ενώ στη χώρα μας ο δείκτης των ετήσιων τροχαίων ατυχημάτων είναι ιδιαίτερα υψηλός με αυξητικές τάσεις.

Στην περίπτωση του τροχαίου ατυχήματος δημιουργείται ενοχή από αδικοπραξία, δηλαδή από παράνομη και υπαίτια πράξη η οποία προκαλεί ζημία με αποτέλεσμα να δημιουργείται ευθύνη προς αποζημίωση του ζημιωθέντος. Ειδικότερα, στα τροχαία ατυχήματα, εκτός από αυτόν που το  προκαλεί, στο πρόσωπο του οποίου πρέπει να συντρέχει υπαιτιότητα, δηλαδή δόλος ή αμέλεια, ευθύνεται αντικειμενικά, δηλαδή χωρίς να εξετάζεται η υπαιτιότητα, και ο κύριος και κάτοχος του ζημιογόνου αυτοκινήτου στην περίπτωση που δεν ήταν αυτός ο οδηγός. Η κρίση του δικαστηρίου σχετικά με την υπαιτιότητα είναι εξαιρετικά σημαντική για τον προσδιορισμό του ύψους της αποζημίωσης που θα επιδικασθεί.

Στη νομική επιστήμη, τα τροχαία ατυχήματα υπάγονται στην αρμοδιότητα των δικαστηρίων βάσει των εμπλεκόμενων σε αυτά προσώπων ή αναλόγως της αιτίας της πρόκλησης του ατυχήματος. Στην περίπτωση κατά την οποία ένα τροχαίο συντελείται μεταξύ ιδιωτών αρμόδια για την εκδίκαση της αγωγής προς τον ζημιώσαντα και την ασφαλιστική του εταιρεία είναι τα Πολιτικά Δικαστήρια, ενώ σε περίπτωση αντικειμενικής ευθύνης του Δημοσίου η αγωγή αποζημίωσης απευθύνεται ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων βάσει των άρθρων 105, 106 ΕισΝΑΚ.

Πλέον της αξίωσης για αποζημίωση που προκύπτει από τη θετική ζημία και τα διαφυγόντα κέρδη, ο ενάγων αξιώνει και ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης κατά τα κριτήρια του άρθρου 932ΑΚ.