Κατάθεση στο "Ταμείο Παρακαταθηκών"

Σε πολλές περιπτώσεις ερχόμαστε αντιμέτωποι ερωτημάτων που αφορούν στη "δημόσια κατάθεση" - δηλαδή σε κατάθεση στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (ΤΠΔ) και αν ο οφειλέτης μπορεί να βάλει εκεί τα χρήματα για να απαλλαγεί από την υποχρέωσή του, αν δεν θέλει να τα δώσει απευθείας στο πρόσωπο που τα δικαιούται.

Όμως, αυτό δεν είναι ορθό.

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 427, 431 και 434 ΑΚ προκύπτει ότι με τη δημόσια κατάθεση της οφειλόμενης χρηματικής παροχής επέρχεται απόσβεση της ενοχής σαν να είχε γίνει, κατά το χρόνο της καταθέσεως, καταβολή από τον οφειλέτη, όταν συντρέχει μία από τις περιπτώσεις που αναφέρει ο νόμος και που επιτρέπουν τη δημόσια κατάθεση, δηλαδή είτε όταν ο δανειστής έγινε υπερήμερος κατά τις διατάξεις των άρθρων 349 επ. ΑΚ, είτε όταν ο οφειλέτης αδυνατεί να εκπληρώσει με ασφάλεια την παροχή του για λόγο που αφορά το πρόσωπο του δανειστή ή εξαιτίας εύλογης αβεβαιότητας ως προς το πρόσωπο του.

Σε κάθε άλλη περίπτωση η δημόσια κατάθεση δεν συνεπάγεται κανένα αποτέλεσμα ως έννομη συνέπεια (ΑΠ 1289/2013, ΑΠ 1623/2011).

Κατά το άρθρο 349 ΑΚ, ο δανειστής γίνεται υπερήμερος, αν δεν αποδέχεται την παροχή που του προσφέρεται. Η προσφορά πρέπει να είναι πραγματική και η προσήκουσα.

Έτσι, η κατάθεση στο ΤΠΔ δεν είναι πάντα η ορθή λύση. Αν επιλεγεί αυτή η λύση χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου, ο οφειλέτης δεν απαλλάσσεται και εξακολουθεί να οφείλει και την παροχή και τόκους υπηρημερίας.