Προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου για τη μη τήρηση του μέτρου του κατ’ οίκον περιορισμού λόγω COVID-19 (ΔΠΠειρ 2101/2022)

Με απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά απορρίφθηκε προσφυγή κατά απόφασης Διοικητή Αστυνομικού Τμήματος, απορριπτικής αντιρρήσεων κατά πράξης αστυνομικού οργάνου περί επιβολής προστίμου για μη τήρηση του μέτρου του κατ’ οίκον περιορισμού, ενώ είχε διαγνωσθεί θετικός στον ιό COVID-19 (ΔΠΠειρ 2101/2022).

Πιο αναλυτικά, ο προσφεύγων, εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, διαγνώσθηκε στις 4.12.2021 θετικός στον ιό COVID-19, κατόπιν διενέργειας άμεσου αντιγονικού τεστ κατά τα προβλεπόμενα στη Δ1α/Γ.Π.οικ.64232/2021 ΚΥΑ. Δύο μέρες μετά, το αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα ενημερώθηκε ότι ο προσφεύγων δεν παρέμεινε σε καραντίνα, αλλά μετέβη σε πανεπιστημιακό ίδρυμα προκειμένου να δώσει εξετάσεις. Κατόπιν σχετικού ελέγχου, όργανο του ανωτέρω Αστυνομικού Τμήματος διαπίστωσε πως ο προσφεύγων δεν βρισκόταν στην οικία του και του επέβαλε πρόστιμο 5.000 ευρώ, με την αιτιολογία ότι κατελήφθη να μην τηρεί το μέτρο του κατ’ οίκον περιορισμού λόγω νόσησης από COVID-19.

Με τις αντιρρήσεις του ο προσφεύγων προέβαλε ότι μετά τη διενέργεια του αρχικού ελέγχου υποβλήθηκε σε άλλα τρία τεστ (ένα εκ των οποίων μοριακό), το αποτέλεσμα των οποίων ήταν αρνητικό και, άρα, δεν τέλεσε την παράβαση που του αποδόθηκε. Με την προσβαλλόμενη πράξη οι ανωτέρω αντιρρήσεις απορρίφθηκαν κατ’ επίκληση της ΓΠ.οικ. 70414/19.11.2021 ΚΥΑ.

Το δικαστήριο έκρινε, μεταξύ άλλων ότι η διαδικασία που προβλέφθηκε στο άρθρο 7 της 2650/10.4.2020 ΚΥΑ για τον αποχαρακτηρισμό κρούσματος COVID-19 ίσχυε ως κανόνας δικαίου από τη δημοσίευση της 70414/10.11.2021 ΚΥΑ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 19.11.2021, χωρίς η εφαρμογή της ρύθμισης να προϋποθέτει οποιαδήποτε προηγούμενη ενημέρωση του ενδιαφερόμενου προσώπου από την Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας ή άλλη υπηρεσία. Συνεπώς, ο ισχυρισμός περί παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης κρίθηκε απορριπτέος ως αβάσιμος, ενώ εκείνος περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος κρίθηκε απορριπτέος καθώς δεν νοείται κατάχρηση δικαιώματος στο δημόσιο δίκαιο.

Εξάλλου, οι αιτιάσεις περί πλημμελούς αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης προβάλλονται αλυσιτελώς, αφού το διοικητικό δικαστήριο που επιλαμβάνεται προσφυγής ερευνά την υπόθεση κατά τον νόμο και την ουσία, δυνάμενο να προβεί σε νέα εκτίμηση και αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού και των στοιχείων του φακέλου, καθώς και στην ορθή υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στον προσήκοντα κανόνα δικαίου.

Δεδομένου, λοιπόν, ότι ο προσφεύγων, ο οποίος στις 4.12.2021 είχε διαγνωσθεί θετικός στον ιό, κατελήφθη δύο ημέρες αργότερα να κυκλοφορεί εκτός της οικίας του, χωρίς να έχει προηγουμένως ακολουθήσει την ανωτέρω διαδικασία, παραβίασε την υποχρέωση κατ’ οίκον περιορισμού, όσα δε προβάλλει περί του ότι τα επόμενα τεστ στα οποία υποβλήθηκε ―όχι όμως δύο μοριακοί έλεγχοι με διαφορά 24 ωρών μεταξύ τους και εντός των επομένων 72 ωρών από τον αρχικό έλεγχο― είχαν αρνητικό αποτέλεσμα, δεν ασκούν καμία επιρροή και είναι απορριπτέα ως αλυσιτελή.

Συνεπώς, νομίμως του καταλογίσθηκε το επίδικο πρόστιμο, η επιβολή του οποίου προβλέπεται, σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου εικοστού τρίτου της από 14.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (σε συνδυασμό με το άρθρο 3 παρ. 1 της 1016/14/62/2020 ΚΥΑ), κατά δέσμια αρμοδιότητα και χωρίς να καταλείπεται κανένα περιθώριο επιμέτρησης, και ορθώς με την προσβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκαν οι αντιρρήσεις του, ο δε ισχυρισμός περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας ερείδεται στην εσφαλμένη εκδοχή ότι εφαρμοστέες εν προκειμένω ήταν οι διατάξεις του άρθρου τεσσαρακοστού τέταρτου της από 1.5.2020 πνπ.

Δείτε την περίληψη της απόφασης στο adjustice.gr.