Άρθρο 17 Δικαιοδοσία
1. Σε περίπτωση διάπραξης αδικήματος επί πλοίου που φέρει τη σημαία του ενός Συμβαλλόμενου Μέρους για όσο χρόνο αυτό βρίσκεται στα εσωτερικά ύδατα και την αιγιαλίτιδα ζώνη του άλλου Συμβαλλομένου Μέρους, οι αρχές του Μέρους αυτού δεν θα διώκουν αυτό χωρίς τη συγκατάθεση της αρμοδίας διπλωματικής ή προξενικής αρχής του πρώτου Μέρους, εκτός εάν:
(α) οι συνέπειες του αδικήματος επεκτείνονται στην επικράτεια του άλλου Συμβαλλόμενου Μέρους, ή
(β) το αδίκημα είναι τέτοιου είδους ώστε να διαταράσσει την ειρήνη ή τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του άλλου Συμβαλλόμενου Μέρους, ή
(γ) η δίωξη είναι απαραίτητη για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών ή ψυχοτρόπων ουσιών, ή
(δ) ο πλοίαρχος του πλοίου έχει ζητήσει τη δίωξη του δράστη.
2. Στην περίπτωση της παραγράφου 1 του άρθρου αυτού πριν από τη λήψη οιωνδήποτε μέτρων από τις αρχές του παρακτίου κράτους, θα ειδοποιούνται προηγουμένως οι αρμόδιες διπλωματικές ή προξενικές αρχές του κράτους την σημαία του οποίου φέρει το πλοίο. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, η ανωτέρω ειδοποίηση μπορεί να γίνει κατά το χρόνο λήψης των ανωτέρω μέτρων.
3. Οι διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου αυτού δεν θα επηρεάζουν το δικαίωμα των αρχών των Συμβαλλομένων Μερών να διεξάγουν οποιονδήποτε έλεγχο ή έρευνα, σύμφωνα με την εθνική τους νομοθεσία.
4. Κατά την άσκηση της ποινικής, αστικής και πειθαρχικής δικαιοδοσίας του, κάθε Συμβαλλόμενο Μέρος θα λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αποφυγή της κρατήσεως των πλοίων του ετέρου Συμβαλλομένου Μέρους. Εάν αυτή η κράτηση είναι απολύτως απαραίτητη, τα Συμβαλλόμενα Μέρη θα περιορίσουν αυτή στο ελάχιστο ή θα επιτρέψουν τον απόπλου του πλοίου με την υποβολή εγγυήσεως.
