ΑΡΘΡΟ 4
Η δικαστική παραγγελία συντάσσεται στη γλώσσα της αρχής, προς την οποία απευθύνεται η αίτηση, ή συνοδεύεται από μετάφραση στη γλώσσα αυτή.
Ωστόσο κάθε Συμβαλλόμενο Κράτος οφείλει να αποδέχεται τη δικαστική παραγγελία που έχει συνταχθεί στη γαλλική ή την αγγλική γλώσσα ή είναι μεταφρασμένη σε μία από τις γλώσσες αυτές, εκτός αν έχει προβεί στην επιφύλαξη που προβλέπεται στο άρθρο 33.
Κάθε Συμβαλλόμενο Κράτος το οποίο έχει πολλές επίσημες γλώσσες και δεν δύναται για λόγους εσωτερικού δικαίου να δεχθεί τις δικαστικές παραγγελίες σε μία από τις γλώσσες αυτές για το σύνολο της επικράτειας του, θα πρέπει να γνωστοποιήσει, με δήλωση, τη γλώσσα στην οποία πρέπει να συντάσσεται ή να μεταφράζεται η δικαστική παραγγελία, με σκοπό την εκτέλεση της στα μέρη της επικράτειας του που το εν λόγω Κράτος έχει καθορίσει. Σε περίπτωση μη τηρήσεως της υποχρεώσεως που προκύπτει από αυτή τη δήλωση, χωρίς κάποια δικαιολογία, τα έξοδα μεταφράσεως στην απαιτούμενη γλώσσα θα επιβαρύνουν το αιτούν Κράτος.
Κάθε Συμβαλλόμενο Κράτος δύναται, μέσω δηλώσεως, να γνωστοποιήσει τη γλώσσα ή τις γλώσσες, εκτός από αυτές που προβλέπονται στις προηγούμενες παραγράφους, στις οποίες θα πρέπει να απευθύνεται η δικαστική παραγγελία προς την Κεντρική Αρχή.
Κάθε μετάφραση που επισυνάπτεται στη δικαστική παραγγελία θα πρέπει να είναι επίσημα επικυρωμένη, είτε από μία διπλωματική ή προξενική αρχή, είτε από ένα ορκωτό μεταφραστή, είτε από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο σχετικώς εξουσιοδοτημένο σε ένα από τα δύο κράτη.
