Άρθρο 11 ΤΟΚΟΙ
1. Τόκοι προκύπτοντες σε ένα Συμβαλλόμενο Κράτος και καταβαλλόμενοι σε κάτοικο του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους δύνανται να φορολογούνται σ' αυτό το άλλο Κράτος.
2. Όμως, οι τόκοι αυτοί δύνανται να φορολογούνται επίσης στο Συμβαλλόμενο. Κράτος στο οποίο προκύπτουν και σύμφωνα με τους νόμους αυτού του Κράτους, αλλά αν ο εισπράττων είναι ο δικαιούχος των τόκων ο ούτως επιβαλλόμενος φόρος δεν θα υπερβαίνει το 10% του ακαθάριστου ποσού των. τόκων. Οι αρμόδιες αρχές των Συμβαλλόμενων Κρατών καθορίζουν με αμοιβαία συμφωνία τον τρόπο εφαρμογής αυτού του περιορισμού.
3. -. Ανεξάρτητα από τις διατάξεις της παραγράφου 2, τόκοι προκύπτοντες στο ένα Συμβαλλόμενο και κτώμενοι από την Κυβέρνηση του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους, τοπική αρχή και την Κεντρική Τράπεζα αυτού ή από οποιονδήποτε χρηματοπιστωτικό οργανισμό το συνολικό κεφάλαιο του οποίου κατέχεται από την Κυβέρνηση αυτού του άλλου Κράτους, απαλλάσσονται του φόρου στο πρώτο αναφερόμενο Κράτος.
4. Ο όρος "τόκοι", όπως χρησιμοποιείται σε αυτό το Άρθρο, υποδηλώνει εισόδημα από απαιτήσεις χρεών κάθε είδους, εξασφαλισμένες με υποθήκη ή όχι, ή παρέχουσες ή όχι δικαίωμα συμμετοχής στα κέρδη του οφειλέτη, ιδιαίτερα δε εισόδημα από κρατικά χρεόγραφα και εισόδημα από ομολογίες με ή χωρίς ασφάλεια, περιλαμβανομένων των δώρων (premiums) και βραβείων που συνεπάγονται τέτοιου είδους χρεόγραφα ή ομολογίες. Για τους σκοπούς του παρόντος Άρθρου, πρόστιμα για καθυστερημένη πληρωμή δεν θεωρούνται τόκοι.
5. Οι διατάξεις των παραγράφων 1, 2 και 3 δεν εφαρμόζονται αν ο δικαιούχος των τόκων που είναι κάτοικος του ενός Συμβαλλόμενου Κράτους διεξάγει επιχειρηματική δραστηριότητα στο άλλο Συμβαλλόμενο Κράτος στο οποίο προκύπτουν οι τόκοι, μέσω μόνιμης εγκατάστασης σε αυτό ή παρέχει στο άλλο αυτό Κράτος ανεξάρτητες προσωπικές υπηρεσίες από καθορισμένη βάση που βρίσκεται σε αυτό, και η απαίτηση χρέους σε σχέση με την οποία καταβάλλονται οι τόκοι συνδέεται ουσιαστικά με αυτήν την μόνιμη εγκατάσταση ή την καθορισμένη βάση. Σε αυτή την περίπτωση εφαρμόζονται οι διατάξεις του Άρθρου 7 ή του Άρθρου 14, ανάλογα με την περίπτωση.
6. Τόκοι θεωρούνται ότι προκύπτουν σε ένα Συμβαλλόμενο Κράτος όταν ο καταβάλλων είναι κάτοικος αυτού του Κράτους. Όμως, όταν το πρόσωπο που καταβάλλει τους τόκους, ανεξάρτητα αν είναι ή όχι κάτοικος ενός Συμβαλλόμενου Κράτους, έχει σε ένα Συμβαλλόμενο Κράτος μόνιμη εγκατάσταση ή καθορισμένη βάση σε σχέση με την οποία προέκυψε η οφειλή για την οποία καταβάλλονται οι τόκοι, και αυτοί οι τόκοι βαρύνουν αυτή τη μόνιμη εγκατάσταση ή την καθορισμένη βάση, τότε οι εν λόγω τόκοι θεωρούνται ότι προκύπτουν στο Κράτος που βρίσκεται η μόνιμη εγκατάσταση ή η καθορισμένη βάση.
7. Σε περίπτωση που λόγω ειδικής σχέσης μεταξύ του καταβάλλοντος και του δικαιούχου ή μεταξύ αυτών και κάποιου άλλου προσώπου, το ποσό των τόκων, λαμβανομένης υπόψη της απαίτησης χρέους για την οποία \ καταβάλλονται, υπερβαίνει το ποσό το οποίο θα είχε συμφωνηθεί μεταξύ του καταβάλλοντος και του δικαιούχου ελλείψει μιας τέτοιας σχέσης, οι διατάξεις αυτού του Άρθρου εφαρμόζονται μόνο στο τελευταίο αναφερθέν ποσόν. Σε αυτήν την περίπτωση, το υπερβάλλον μέρος των καταβλητέων ποσών φορολογείται σύμφωνα με τους νόμους του καθενός Συμβαλλόμενου Κράτους, λαμβανομένων υπόψη και των λοιπών διατάξεων της παρούσας Συμφωνίας.
