Ο Νόμος της Χώρας ένθα η επιταγή είναι πληρωτέα ορίζει:
1) Εάν η επιταγή είναι αναγκαίως εν όψει ή εάν δύναται να εκδοθή επί προθεσμία από της όψεως και επίσης τίνα είναι τα αποτελέσματα της μεταχρονολογήσεως.
2) Την προθεσμίαν της εμφανίσεως.
3) Εάν η επιταγή δύναται να γίνη αποδεκτή, να βεβαιωθή, να επικυρωθή ή να θεωρηθή και τίνα είναι τα αποτελέσματα των μνειών τούτων.
4) Εάν ο κομιστής δύναται ν' απαιτήση ή εάν υποχρεούται να δεχθή μερικήν πληρωμήν.
5) Εάν η επιταγή δύναται να είναι δίγραμμος ή δύναται να περιέχη την ρήτραν «εις λογαριασμόν» ή ισοδύναμον έκφρασιν και τίνα είναι τα αποτελέσματα της διγραμμίσεως ή της ρήτρας ταύτης ή της ισοδυνάμου ταύτης εκφράσεως.
6) Εάν ο κομιστής έχη ειδικά δικαιώματα επί της προβλέψεως και ποία η φύσις αυτών.
7) Εάν ο εκδότης δύναται ν' ανακαλέση την επιταγήν ή να προβή εις αντίστασιν κατά της πληρωμής αυτής.
8) Τα ληπτέα μέτρα εν περιπτώσει απωλείας ή κλοπής της επιταγής.
9) Εάν το διαμαρτυρικόν ή η ισοδύναμος βεβαίωσις είναι αναγκαία διά την διατήρησιν του δικαιώματος της αναγωγής εναντίον των οπισθογράφων, του εκδότου και των άλλων υποχρέων.
