Οι προίκες που έχουν ήδη συσταθεί κατά την έναρξη της ισχύος αυτού του νόμου αποδίδονται στη γυναίκα. Από το χρονικό αυτό σημείο η γυναίκα αποκτά αυτοδικαίως το πλήρες δικαίωμα στα προικώα. Η απόδοση δεν υπόκειται σε καμία φορολογία ή τέλος.
Ο άνδρας δεν οφείλει, σε αυτή την περίπτωση, τους καρπούς που συνέλεξε πριν από την έναρξη της ισχύος αυτού του νόμου, ακόμη και αν τους συνέλεξε υπερβαίνοντας την τακτική εκμετάλλευση ή από έκτακτα περιστατικά. Αλλά και δεν δικαιούται να απαιτήσει τις δαπάνες που έκανε στα προικώα κατά την ίδια αυτή περίοδο, εφόσον αυτές βαρύνουν τον επικαρπωτή σύμφωνα με τις διατάξεις που ρυθμίζουν την επικαρπία. Δικαιούται, αντίθετα, στην περίπτωση που επιχείρησε ουσιώδεις προσθήκες στο προικώο, που δεν τον βάρυναν ως επικαρπωτή, να απαιτήσει τη διαφορά ανάμεσα στην αξία του προικώου μαζί με την προσθήκη, κατά τον χρόνο της απόδοσης, και στην αξία του, κατά τον ίδιο χρόνο, χωρίς την προσθήκη.
