1. Το Δημόσιο δεν προτείνει ρυθμίσεις σε περίπτωση που διαθέτει, σύμφωνα με τις εσωτερικές του διαδικασίες, δική του μελέτη βιωσιμότητας, βάσει της οποίας το χρέος του οφειλέτη χαρακτηρίζεται ως μη βιώσιμο.
2. Το Δημόσιο δεν προτείνει ρυθμίσεις εφόσον η προς ρύθμιση συνολική οφειλή προς αυτό υπερβαίνει τις 20.000 και η συνολική αξία των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 4 της παρούσας, υπερβαίνει το εικοσιπενταπλάσιο (25) αυτής.
Το Δημόσιο, επίσης, δεν προτείνει ρυθμίσεις εφόσον (α) η προς ρύθμιση συνολική οφειλή προς αυτό υπερβαίνει τις 50.000 ευρώ και η συνολική αξία των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 4 της παρούσας, υπερβαίνει το ανώτατο ποσό που προκύπτει σύμφωνα με την προηγούμενη περίπτωση ή το εικοσαπλάσιο (20) αυτής, όποιο εκ των δύο είναι μεγαλύτερο και (β) η προς ρύθμιση συνολική οφειλή προς αυτό υπερβαίνει τις 200.000 ευρώ και η συνολική αξία των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 4 της παρούσας, υπερβαίνει το ανώτατο ποσό που προκύπτει σύμφωνα με την προηγούμενη περίπτωση ή το δεκαπενταπλάσιο (15) αυτής, όποιο εκ των δύο είναι μεγαλύτερο.
3. Το Δημόσιο δύναται να προτείνει ρυθμίσεις ακόμα και χωρίς τη συνδρομή των κριτηρίων βιωσιμότητας των περιπτώσεων Β(α) των άρθρων 6 και 7 της παρούσας, όπου αυτά εφαρμόζονται, εφόσον διαθέτει, σύμφωνα με τις εσωτερικές του διαδικασίες, δική του μελέτη βιωσιμότητας, βάσει της οποίας το χρέος του οφειλέτη χαρακτηρίζεται ως βιώσιμο. Το προηγούμενο εδάφιο εφαρμόζεται και σε περίπτωση που προσκομίζεται μελέτη βιωσιμότητας που έχει καταρτισθεί από άλλον θεσμικό πιστωτή (Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης ή πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα) ή από ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα της περ. (ιδ) της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4469/2017 σε χρόνο μικρότερο του έτους πριν από την υποβολή της αίτησης του άρθρου 1 της παρούσας.
