1. Οι αποχωρούντες εργαζόμενοι διατηρούν τα θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα τους στο σύστημα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης στο οποίο αποκτήθηκαν, με την επιφύλαξη της παραγράφου 4. Η αξία αυτών των δικαιωμάτων υπολογίζεται στο χρονικό σημείο λήξης της σχέσης εργασίας στην οποία αφορούν, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και τα προβλεπόμενα από το σύστημα, και ορίζεται ως αρχική αξία.
2. Η μεταχείριση των αδρανοποιημένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των αποχωρούντων εργαζομένων και των επιζώντων δικαιούχων τους, καθώς και της αξίας αυτών των δικαιωμάτων, είναι σύμφωνη με την αξία των δικαιωμάτων των ενεργών ασφαλισμένων ή την εξέλιξη των καταβαλλόμενων συνταξιοδοτικών παροχών ή γίνεται με άλλα μέσα, όπως:
α) με τη διασφάλιση της ονομαστικής αξίας των αδρανοποιημένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, όταν αυτά αποκτώνται ως δικαίωμα σε ονομαστικό ποσό,
β) με την προσαρμογή της αξίας των αδρανοποιημένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων εφαρμόζοντας είτε επιτόκιο ενσωματωμένο στο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα ή αποδόσεις επενδύσεων προερχόμενες από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα, όταν η αξία των σωρευμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων αλλάζει στο χρόνο, ή
γ) με την προσαρμογή της αξίας των αδρανοποιημένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων εφαρμόζοντας ποσοστό του πληθωρισμού ή μεταβολή του επιπέδου των μισθών ή άλλο δείκτη, όταν η αξία των εν γένει σωρευμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων συνδέεται με παρόμοιους δείκτες. Στην περίπτωση αυτή για την αναπροσαρμογή δύνανται να προβλέπονται αναλογικοί περιορισμοί.
3. Ο τρόπος μεταχείρισης των αδρανοποιημένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των αποχωρούντων εργαζομένων και των επιζώντων δικαιούχων τους, καθώς και της αξίας αυτών των δικαιωμάτων περιγράφεται με σαφήνεια στους κανόνες που διέπουν το σύστημα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης.
4. Το σύστημα δύναται, με τη συγκατάθεση του εργαζόμενου και κατόπιν ενημέρωσης του, μεταξύ άλλων και για οφειλόμενες επιβαρύνσεις, να καταβάλλει στον αποχωρούντα εργαζόμενο εφάπαξ ποσό ισοδύναμο με την αξία των θεμελιωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, στο βαθμό που η αξία των θεμελιωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων δεν υπερβαίνει σε ύψος ένα συγκεκριμένο ποσό. Το ύψος του ποσού αυτού ορίζεται σε δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ, το οποίο και αναπροσαρμόζεται ετησίως με το μέσο ετήσιο γενικό Δείκτη Τιμών Καταναλωτή της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, αρχής γενομένης το 2020. Ο σωρευμένος συντελεστής που προκύπτει από τους κατ’ έτος προαναφερόμενους δείκτες δεν μπορεί να είναι μικρότερος από ένα (1).
