logo-print

Άρθρο 5 - Νόμος 2112/1920

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΣΧΥΟΣ:

26/04/1930

Κωδικοποιημένο

1. Δύναται ο εργοδότης να καταγγείλη την σύμβασιν άνευ τηρήσεως προθεσμίας τινός, εάν εναντίον του υπαλλήλου υπεβλήθη μήνυσις δι’ αξιόποινον πράξιν διαπραχθείσαν εν τη εξασκήσει της υπηρεσίας του ή απηγγέλθη κατ’ αυτού κατηγορία δι’ αδίκημα εν γένει, φέρον χαρακτήρα τουλάχιστον πλημμελήματος.

2. Υπάλληλος απαλλαγείς δια βουλεύματος ή δικαστικής αποφάσεως των ως άνω κατηγοριών, δικαιούται να ζητήση την κατά το άρθρον 3 αποζημίωσιν.

3. Αποχή υπαλλήλου από της εργασίας, οφειλομένη εις βραχείας σχετικώς διαρκείας ασθένειαν, προσηκόντως αποδεδειγμένην ή προκειμένου περί γυναικός εις λοχείαν, δεν θεωρείται ως λύσις της συμβάσεως εκ μέρους αυτού.

Ως βραχείας διαρκείας ασθένεια ερμηνεύεται η διαρκούσα ένα μήνα δι' υπαλλήλους υπηρετούντας μέχρι τεσσάρων ετών, τρεις μήνας δι' υπαλλήλους υπηρετούντας πλέον των τεσσάρων ετών, όχι όμως και πλέον των δέκα ετών, τέσσαρας μήνας δι' υπαλλήλους υπηρετούντας πλέον των δέκα ετών, όχι όμως και πλέον των δέκα πέντε ετών, και εξ μήνας διά τους υπηρετούντας επί χρόνον ανώτερον των δέκα πέντε ετών.

Σημειωσεις επι του αρθρου

Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Ν. 1545/1985, "ο άνεργος του οποίου η εργασιακή σχέση καταγγέλλεται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 του ν. 2112/1920 ή της παραγράφου 2 του άρθρου 6 του β.δ. 16.11.1920 στερείται το δικαίωμα επιδότησης ανεργίας, εκτός αν απαλλαγεί από την κατηγορία με βούλευμα ή δικαστική απόφαση. Η επιδότηση καταβάλλεται ύστερα από δήλωση του ανέργου, που υποβάλλεται μέσα σε 30 μέρες από τη δημοσίευση του βουλεύματος ή της απόφασης."