1. Κάθε συμβαλλόμενο μέρος υιοθετεί όποια νομοθετικά ή άλλα μέτρα ενδέχεται να είναι αναγκαία για τον χαρακτηρισμό ως ποινικών αδικημάτων, σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο, των συμπεριφορών που αναφέρονται στο άρθρο 9 παρ. 1 και 2 της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Ξέπλυμα, την Έρευνα, την Κατάσχεση και τη Δήμευση των Προσόδων Εγκλήματος και για τη Χρηματοδότηση της Τρομοκρατίας (2005 CETS αρ. 198), στο άρθρο 6 παρ. 1 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά του Διακρατικού Οργανωμένου Εγκλήματος (2000) ή στο άρθρο 23 παρ. 1 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά της διαφθοράς (2003), σύμφωνα με τους όρους που αναφέρονται σε αυτά, όταν από το κύριο αδίκημα υπάρχουν οφέλη από αυτά που αναφέρονται στα άρθρα 15 και 17 της παρούσας σύμβασης και, σε κάθε περίπτωση, σε περιπτώσεις εκβιασμού, διαφθοράς και απάτης.
2. Κατά τη λήψη απόφασης σχετικά με το εύρος των αδικημάτων που θα καλύπτονται ως κύρια αδικήματα της παρ. 1, κάθε συμβαλλόμενο μέρος μπορεί να αποφασίζει, σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο, πώς θα ορίσει τα αδικήματα αυτά και τη φύση οιουδήποτε ειδικότερου στοιχείου που τα καθιστά σοβαρά.
3. Κάθε συμβαλλόμενο μέρος εξετάζει την ένταξη της χειραγώγησης αθλητικών αγώνων στο οικείο πλαίσιο για την πρόληψη της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, απαιτώντας από τους φορείς εκμετάλλευσης αθλητικού στοιχήματος να εφαρμόζουν δέουσα επιμέλεια ως προς τους πελάτες, να τηρούν αρχεία και να υπόκεινται σε απαιτήσεις αναφοράς.
