1. Το άρρεν και θήλυ προσωπικόν το υπηρετούν εις κουρεία ή κομμωτήρια ή ινστιτούτα καλλονής οι φορείς των οποίων ήθελον τύχει αποζημιώσεως κατά τας διατάξεις του ΚΗ' Ψηφίσματος ή δι' υπεκμίσθωσιν ή αλλαγήν χρήσεως του μισθίου, ανεξαρτητως της νομικής μορφής της επιχειρήσεως, υφ' ην ταύτα εμφανίζονται, εφ' όσον εκτελεί εργασίαν κουρέως ή κομμοωτού ή περιποιητού χειρών ή ποδών, χαρακτηρίζεται διά τας περιπτώσεις μόνον του Ν. 2112/20, ως ούτος ετροποποιήθη υπό του Ν. 4558/30 και του Ν. 3198/55, ως υπαλληλικόν και δικαιούται του ημίσεος της υπό των νόμων τούτων οριζόμενης αποζημιώσεως.
2. Η υπό της παρ. 1 του παρόντος οριζόμενη ηυξημένη αποζημίωσις, χορηγείται μόνον εφ' όσον οι κατ' ανωτέρω οριζόμενοι έχουν συμπληρώσει, ή αφ' ης συμπληρώσουν πενταετή υπηρεσίαν εν τη ειδικότητι των, εν τω αυτώ ή ετέρω καταστήματι, άλλως, τυχόν απολυόμενοι προ της συμπληρώσεως του χρόνου τούτου εξακολουθούσι αποζημιούμενοι με την ισχύουσαν μέχρι της ισχύος του παρόντος αποζημίωσιν λόγω καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας.
3. Οι οδηγοί αγοραίων επιβατικών αυτοκινήτων (ταξί) (μετά μετρητού ή μη) εφ' όσον δεν τυγχάνουσι και ιδιοκτήται ή συνιδιοκτήται, τουλάχιστον κατά το ήμισυ του αυτοκινήτου, αδιαφόρως του τύπου, της φύσεως ή του κύρους της συμβάσεως ή του τρόπου της αμοιβής των, ασφαλίζονται υποχρεωτικώς εις τους οικείους Οργανισμούς καθ' όλων των κινδύνων, εις δε το Ι.Κ.Α. διά τον κίνδυνον της ασθενείας, διά του ποσού της εργοδοτικής εισφοράς βαρυνομένου του ιδιοκτήτου του αυτοκινήτου. Διά του ποσού της εργοδοτικής εισφοράς διά την ασφάλισιν των ανωτέρω προσώπων βαρύντεαι ο διοκτήτης του αυτοκινήτου, όστις και υπέχει απάσας τας κατά τον παρόντα νόμον ευθύνας εργοδότου.
Τυχόν ασφάλισις των ανωτέρω προσώπων διά προγενεστέρας της ενάρξεως ισχύος του παρόντος περιόδους λογίζεται καλώς γενομένη, εφ' όσον κατεβλήθησαν ή θέλουσι καταβληθή εντός εξαμήνου από της ισχύος του παρόντος αι ασφαλιστικαί εισφοραί απαλλασσόμεναι παντός προσθέτου τέλους. Χορηγηθείσαι παροχαί εις πρόσωπα εκ των ανβτέρω δι' ας δεν κατεβλήθησαν εισφοραί δεν αναζητούνται.
4. Εις το άρθρον 8 του Ν.Δ. 3198/55 "περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των περί καταγγελίας της σχέσεως εργασίας διατάξεων" προστίθεται δεύτερον εδάφιον έχον ούτω:
"Ιδιωτικοί υπάλληλοι εν γένει υπαγόμενοι εις την ασφάλισιν του Ι.Κ.Α. διά την χορήγησιν συντάξεως, συμπληρώσαντες ή συμπληρούντες τας προς χορήγησιν πλήρους συντάξεως γήρατος προϋποθέσεις δύνανται ν' αποχωρώσι της εργασίας ή ν' απομακρύνωνται ταύτης παρά του εργοδότου των, λαμβάνοντες, εις τας περιπτώσεις ταύτας, οι μεν επικουρικώς ησφαλισμένοι, τα 40%, οι δε μη ησφαλισμένοι επικουρικώς τα 50% της υπό του Νόμου 2112/20, ως ούτος ετροποποιήθη και συνεπληρώθη μεταγενεστέρως, οριζομένης απροειδοποιήτου αποζημιώσεως.
Διά την κατά τ' ανωτέρω χορηγούμενην εις τους αποχωρούντας ή απομακρυνόμενους υπαλλήλους μειωμένην αποζημίωσιν εφαρμόζονται κατά τα λοιπά, πάντα τα οριζόμενα υπό των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 και 9 του Ν.Δ. 3198/55 ως και των διατάξεων του Ν. 2112/20, ως ετροποποιήθη μεταγενεστέρως, πλην των διατάξεων των αφορωσών την προμήνυσιν".
Η σχέσις η συνδέουσα τους δασεργάτας μετά της ΚΕΔ θεωρείται ως σχέσις εξηρτημένης εργασίας και εφαρμόζεται επ' αυτής άπασα η εργατική Νομοθεσία. Ο χαρακτηρισμός της σχέσεως απόκειται εις τον δικαστήν μη δεσμευόμενον εν πάση περιπτώσει εκ του χαρακτηρισμού αυτής ως εργολαβίας υπό τυχόν υπάρχοντος συμφωνητικού.
