1. Ο κρατούμενος απολύεται:
α) αν συμπληρώθηκε η διάρκεια της προσωπικής κράτησης που ορίζει η απόφαση,
β) αν κατατεθεί στην αρμόδια αρχή ή στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το χρέος, για το οποίο επιβλήθηκε η προσωπική κράτηση μαζί με τους τόκους που οφείλονται ήδη και τα έξοδα της εκτέλεσης και κατατεθεί το γραμμάτιο στο γραμματέα του πρωτοδικείου, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η φυλακή,
γ) αν ο κρατούμενος συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας του.
2. Στην περίπτωση α' της προηγούμενης παραγράφου η απόλυση γίνεται από το διευθυντή της φυλακής. Στις άλλες περιπτώσεις διατάσσεται από τον πρόεδρο του καθ" ύλην αρμόδιου, κατά τις διατάξεις του άρθρ. 3 του παρόντος νόμου, δικαστηρίου στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η φυλακή, ο οποίος δικάζει κατά τη διαδικασία των άρθρων.,686 επ. Κ.Πολ.Δ.
3. Με απόφαση του προέδρου του καθ' ύλην αρμοδίου,κατά τις διατάξεις του άρθρ. 3 του παρόντος νόμου, δικαστηρίου, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η φυλακή, ο οποίος δικάζει κατά τη διαδικασία των άρθρων 686 επ. Κ.Πολ.Δ., η προσωπική κράτηση αναστέλλεται, για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο των τριών μηνών, αν ο κρατούμενος καταβάλει στην αρμόδια αρχή ή στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων τμήμα του χρέους του που κατά την κρίση του προέδρου του δικαστηρίου είναι εύλογο, σε σχέση με το συνολικό ύψος του χρέους. Το δικαίωμα αυτό δεν είναι δυνατό να ασκηθεί από τον κρατούμενο περισσότερο από δύο φορές.
