1. Το δικαίωμα εκάστου προσώπου εις την ζωήν προστατεύεται υπό του νόμου. Εις ουδένα δύναται να επιβληθή εκ προθέσεως θάνατος, ειμή εις εκτέλεσιν θανατικής ποινής εκδιδομένης υπό δικαστηρίου εν περιπτώσει αδικήματος τιμωρουμένου υπό του νόμου δια της ποινής ταύτης.
2. Ο θάνατος δεν θεωρείται ως επιβαλλόμενος κατά παράβασιν του άρθρου τούτου, εις ας περιπτώσεις θα επήρχετο συνεπεία χρήσεως βίας καταστάσης απολύτως αναγκαίας:
α. δια την υπεράσπισιν οιουδήποτε προσώπου κατά παρανόμου βίας.
β. δια την πραγματοποίησιν νομίμου συλλήψεως ή προς παρεμπόδισιν αποδράσεως προσώπου νομίμως κρατουμένου.
γ. δια την καταστολήν, συμφώνως τω νόμω, στάσεως ή ανταρσίας.
Σημειώσεις επί του νόμου
Το κείμενο της Σύμβασης παρουσιάζεται όπως τροποποιήθηκε από τις διατάξεις του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 14 από τη θέση του σε ισχύ την 1η Ιουνίου 2010. Είχαν προηγηθεί οι τροποποιήσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 3 (21/9/1970), του Πρωτοκόλλου υπ'αριθ. 5 (20/12/1971), και του Πρωτοκόλλου υπ'αριθ. 8 (1/1/1990), ενώ η Σύμβαση ενσωμάτωνε επίσης το κείμενο του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 2 (21/1/1970), το οποίο αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της Σύμβασης από την θέση του σε ισχύ.
Όλες οι διατάξεις που είχαν τροποποιηθεί ή προστεθεί σύμφωνα με αυτά τα Πρωτόκολλα αντικαταστάθηκαν από το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 11 (1/11/1998). Από αυτή την ημερομηνία, το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 9 (1/10/1994) καταργήθηκε και το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 10 κατέστη άνευ αντικειμένου.
