Άρθρο 13
Συνυπολογισμός περιόδων ασφάλισης, διαμονής και υπολογισμός παροχών
1. Αν ένα πρόσωπο δικαιούται ελληνική παροχή χωρίς να προσφύγει στις διατάξεις των παραγράφων 2 και 3 αυτού του Άρθρου, το ποσό της παροχής καθορίζεται σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία με βάση τις περιόδους ασφάλισης που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με τη νομοθεσία αυτή.
2. Όταν δεν υπάρχει δικαίωμα για ελληνική παροχή με βάση τις ελληνικές περιόδους ασφάλισης, οι περίοδοι διαμονής που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με την αυστραλιανή νομοθεσία συνυπολογίζονται για την απόκτηση δικαιώματος για παροχή γήρατος σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, εφόσον οι περίοδοι αυτές δεν συμπίπτουν.
3. Εφόσον λαμβάνονται υπόψη για τη θεμελίωση του δικαιώματος κατά την προηγούμενη παράγραφο και περίοδοι διαμονής που έχουν διανυθεί σύμφωνα με τη αυστραλιανή νομοθεσία, η οφειλόμενη παροχή σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία καθορίζεται ως
εξής:
(α) Ο αρμόδιος φορέας υπολογίζει αρχικά το ποσό της παροχής που θα εδικαιούτο ο ενδιαφερόμενος αν οι περίοδοι που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με την αυστραλιανή νομοθεσία και που κατά την προηγούμενη παράγραφο συνυπολογίστηκαν, είχαν διανυθεί σύμφωνα με τη δική του νομοθεσία για την απόκτηση δικαιώματος παροχών γήρατος.
(β) Για τον καθορισμό του ποσού της παροχής ο αρμόδιος φορέας λαμβάνει υπόψη του το μισθό (αποδοχές), εισόδημα ή εισφορές, που καταβλήθηκαν κατά τη διάρκεια των περιόδων που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.
(γ) Όταν το προσδιοριζόμενο κατά τα ανωτέρω ποσό υπολείπεται της ελάχιστης παροχής που προβλέπεται από την ελληνική νομοθεσία, τότε το ποσό της ελάχιστης παροχής θα αντικαταστήσει το ως άνω προσδι-ορισθέν ποσό.
4. Με βάση το ποσό που υπολογίστηκε σύμφωνα με την προηγούμενη παράγραφο, ο αρμόδιος φορέας καθορίζει το ποσό της μερικής παροχής που πρέπει να καταβληθεί από αυτόν, κατά την αναλογία που υπάρχει μεταξύ της διάρκειας των περιόδων ασφάλισης που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με τη δική του νομοθεσία και της συνολικής διάρκειας των περιόδων ασφάλισης και διαμονής που λήφθηκαν υπόψη.
5. Αν η συνολική διάρκεια των περιόδων ασφάλισης που θα ληφθούν υπόψη σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία για τον υπολογισμό της παροχής δεν συμπληρώνει τις 300 ημέρες (12 μήνες) και με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει δικαίωμα για παροχή σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία χωρίς την εφαρμογή των προηγουμένων παραγράφων, δεν χορηγείται καμιά παροχή κατά τη νομοθεσία αυτή.
6. Για τον καθορισμό του είδους της παροχής και του αρμόδιου φορέα λαμβάνονται υπόψη μόνο οι ελληνικοί χρόνοι ασφάλισης.
7. Για τους σκοπούς αυτού του Άρθρου:
(α) ένας (1) μήνας διαμονής στην Αυστραλία ισοδυναμεί με 25 ημέρες ασφάλισης στην Ελλάδα και
(β) ένα (1) έτος διαμονής στην Αυστραλία ισοδυναμεί με 300 ημέρες ασφάλισης στην Ελλάδα.
8. Για τους σκοπούς αυτού του Άρθρου, η περίοδος διαμονής στην Αυστραλία θα θεωρείται ως περίοδος ασφάλισης στην Ελλάδα μόνον εάν η περίοδος διαμονής σύμφωνα με τη νομοθεσία της Αυστραλίας πιστοποιείται από τον Αρμόδιο Αυστραλιανό Φορέα.
ΜΕΡΟΣ V ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
