Εγκρίνοµεν τον Κανονισµό τον αφορώντα εις τας σχέσεις των Ξενοδόχων και πελατών αυτών, έχοντα ως εξής:
Ο Ξενοδόχος υποχρεούται να ενοικιάζη τα κενά δωµάτια του Ξενοδοχείου του εις πάντα αιτούντα πελάτην, να διαθέτη δε και να παρέχει πράγµατι όσας ανέσεις διαφηµίζει δια το Ξενοδοχείον του (π.χ. κολυµβητικήν δεξαµενήν, αθλοπαιδιάς, Νυκτ. Κέντρο, οµβρέλλας, ανάκλιντρα, αµµώδη ακτή κλπ.). Ο Ξενοδόχος δύναται να αρνηθή την ενοίκιασιν, εάν ο πελάτης:
α) Είναι καταφανώς ασθενής.
β) ∆ιατελή µέθη.
γ) Είναι ρυπαρός.
Απαγορεύεται η µίσθωσις µέρους των δωµατίων του Ξενοδοχείου, µε παράλληλον ανάληψιν υποχρεώσις του Ξενοδοχείου, όπως αι υπολοιπόµεναι κλίναι µη ενοικασθώσιν εις συγκεκριµένα έτερα πρόσωπα ή Ταξειδιωτικούς Οργανισµούς ή Τουριστικά Γραφεία (αποκλειστικότης).
