logo-print

Άρθρο 22 - Προεδρικό Διάταγμα 106/2007 - Απέλαση – Προστασία από την απέλαση (Άρθρα 28, 33, 14 παρ. 3, 4 και 15 παρ. 2 της Οδηγίας 2004/38/ΕΚ)

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΣΧΥΟΣ:

11/04/2012

Κωδικοποιημένο
Διεθνής εμπορική διαιτησία - Τόμος Ι -Β έκδοση
Διεθνής εμπορική διαιτησία - Τόμος Ι -Β έκδοση

1. Προκειμένου να εκδοθεί απόφαση απέλασης για λόγους δημόσιας τάξης ή δημόσιας ασφάλειας, λαμβάνονται υπόψη η διάρκεια παραμονής στην ελληνική επικράτεια, του ατόμου εις βάρος του οποίου λαμβάνεται το μέτρο, η ηλικία του, η κατάσταση της υγείας του, η οικογενειακή και οικονομική του κατάσταση, η κοινωνική και πολιτιστική ένταξή του στην Ελλάδα και οι δεσμοί του με τη χώρα καταγωγής.

2. Η απέλαση πολίτη της Ένωσης ή μέλους της οικογένειάς του, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, που έχει αποκτήσει δικαίωμα μόνιμης διαμονής στην ελληνική επικράτεια, διατάσσεται μόνο για σοβαρούς λόγους δημόσιας τάξης ή δημόσιας ασφάλειας. Ως προς τα αρμόδια για την απέλαση όργανα, τη διαδικασία έκδοσης και εκτέλεσης της απόφασης απέλασης, τις εξαιρέσεις και λοιπά σχετικά ζητήματα, εφαρμόζονται, αναλόγως, οι διατάξεις των άρθρων 76, παράγραφοι 2 − 5, 77, 78, 79, 80, 81 και 82 του ν. 3386/2005.

3. Υπό την επιφύλαξη των περιπτώσεων στις οποίες η απέλαση ερείδεται σε επιτακτικούς λόγους δημόσιας ασφάλειας, δεν διατάσσεται απέλαση πολιτών της Ένωσης, όταν τα πρόσωπα αυτά:

(α) έχουν διαμείνει, κατά τα προηγούμενα δέκα έτη, στην Ελλάδα ή

(β) είναι ανήλικοι, εκτός εάν η απέλαση είναι απαραίτητη για το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, όπως προβλέπεται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, της 20ής Νοεμβρίου 1989.

4. Η προσφυγή πολίτη της Ένωσης ή μέλους της οικογένειάς του στο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας της Ελλάδας δεν συνεπάγεται αυτομάτως τη λήψη μέτρου απέλασης.

5. Η λήξη ισχύος του δελτίου ταυτότητας ή του διαβατηρίου, βάσει του οποίου ο ενδιαφερόμενος εισήλθε στην Ελλάδα και εκδόθηκε η βεβαίωση εγγραφής ή του δελτίου διαμονής δεν αποτελεί λόγο απέλασης.

6. Λόγοι γενικότερης δημοσιονομικής πολιτικής δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη λήψη μέτρου απέλασης.

7. Το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την απέλαση πολίτη της Ένωσης ή μέλους της οικογενείας του, ως ποινή ή ως παρεπόμενο μέτρο, σε σχέση με ποινή κράτησης, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, μόνο εφόσον πληρούνται οι απαιτήσεις των άρθρων 21 και 22. Εάν η απόφαση απέλασης πρόκειται να εκτελεσθεί μετά την πάροδο χρονικού διαστήματος μεγαλύτερου των δύο ετών από την έκδοσή της, η αρμόδια για την εκτέλεσή της αρχή βεβαιώνει ότι το άτομο, το οποίο αφορά η απέλαση, εξακολουθεί να αποτελεί πραγματική απειλή για τη δημόσια τάξη ή τη δημόσια ασφάλεια, περαιτέρω δε, εξετάζει επίσης κατά πόσον έχει, ενδεχομένως, επέλθει ουσιαστική μεταβολή των περιστάσεων από τον χρόνο έκδοσης της απόφασης απέλασης.

8. Δεν λαμβάνεται επ’ ουδενί μέτρο επιστροφής κατά πολίτη της Ένωσης ή μελών της οικογένειάς του, ακόμη και αν αυτός έπαυσε να πληροί τους όρους των άρθρων 6 παρ. 3, 7, 11 παρ. 1 και 12 παρ.1 του παρόντος, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του Κεφαλαίου VI, εφόσον οι πολίτες της Ένωσης είναι μισθωτοί ή ασκούν ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα ή εισήλθαν στην Ελληνική Επικράτεια προκειμένου να βρουν εργασία. Στην περίπτωση αυτή οι πολίτες της Ένωσης και τα μέλη των οικογενειών τους δεν μπορούν να απελαθούν, εφόσον οι πολίτες της Ένωσης δύνανται να παρέχουν αποδείξεις ότι συνεχίζουν να αναζητούν εργασία και ότι έχουν πραγματικές πιθανότητες να προσληφθούν.

Το δίκαιο της απόδειξης στις διοικητικές διαφορές ουσίας (XXII & 327)

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΉ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑ

Η ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΘΡΑΚΟΚΟΙΛΗΣ

ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

send