Άρθρο 6
Ποινικοποίηση της νομιμοποίησης προϊόντων εγκλήματος
1. Κάθε Κράτος Μέρος υιοθετεί, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της εσωτερικής νομοθεσίας του, τα νομοθετικά και άλλα μέτρα που είναι αναγκαία για να θεσπιστούν ως εγκλήματα, όταν τελούνται από πρόθεση:
(α) (ι) Η μετατροπή ή μεταβίβαση περιουσίας, εν γνώσει του ότι η εν λόγω περιουσία είναι προϊόν εγκλήματος, με σκοπό να αποκρύβει ή να συγκαλυφθεί η παράνομη προέλευση της περιουσίας ή να παρασχεθεί βοήθεια σε οποιοδήποτε πρόσωπο που εμπλέκεται στην τέλεση του βασικού εγκλήματος να αποφύγει τις έννομες συνέπειες των πράξεων του,
(ιι) Η απόκρυψη ή συγκάλυψη της πραγματικής φύσης, πηγής, τοποθεσίας, διάθεσης, μετακίνησης ή ιδιοκτησίας ή δικαιωμάτων σχετικών με περιουσία, εν γνώσει του ότι η περιουσία αυτή είναι προϊόν εγκλήματος.
(β) Με την επιφύλαξη των βασικών εννοιών του νομικού του συστήματος:
(ι) Η κτήση, κατοχή ή χρήση περιουσίας, εν γνώσει, κατά το χρόνο λήψης, ότι η εν λόγω περιουσία είναι προϊόν εγκλήματος
(ιι) Η συμμετοχή, ένωση ή συμφωνία για τέλεση, απόπειρα τέλεσης και συνδρομή, υποκίνηση, διευκόλυνση και παροχή συμβουλών για την τέλεση οποιωνδήποτε εγκλημάτων που θεσπίζονται σύμφωνα με άρθρο αυτό.
2. Για τους σκοπούς της εφαρμογής της παραγράφου 1 του άρθρου τούτου:
(α) Κάθε Κράτος Μέρος οφείλει να προσπαθήσει να εφαρμόσει την παράγραφο 1 του άρθρου αυτού στο ευρύτερο φάσμα βασικών εγκλημάτων.
(β) Κάθε Κράτος Μέρος οφείλει να συμπεριλάβει ως βασικά εγκλήματα όλα τα σοβαρά εγκλήματα, όπως αυτά προβλέπονται στο άρθρο 2, και τα εγκλήματα που θεσπίζονται σύμφωνα με τα άρθρα 5, 8 και 23 της Σύμβασης. Τα Κράτη Μέρη, που η νομοθεσία τους περιέχει κατάλογο συγκεκριμένων βασικών εγκλημάτων, οφείλουν, κατ' ελάχιστο όριο, να συμπεριλαμβάνουν στον κατάλογο αυτό ένα πλήρες φάσμα εγκλημάτων που συνδέονται με οργανωμένες εγκληματικές ομάδες.
(γ) Για τους σκοπούς της υποπαραγράφου (β), τα βασικά εγκλήματα περιλαμβάνουν εγκλήματα που τελούνται εντός και εκτός της δικαιοδοσίας ενός Κράτους Μέρους. Ωστόσο, τα εγκλήματα που τελούνται εκτός της δικαιοδοσίας Κράτους Μέρους συνιστούν βασικά εγκλήματα, μόνο όταν η σχετική συμπεριφορά αποτελεί ποινικό αδίκημα σύμφωνα με το εσωτερικό δίκαιο του Κράτους όπου τελείται και θα αποτελούσε ποινικό αδίκημα, σύμφωνα με το εσωτερικό δίκαιο του Κράτους Μέρους που υλοποιεί ή εφαρμόζει το άρθρο αυτό, αν είχε τελεστεί στο έδαφός του.
(δ) Κάθε Κράτος Μέρος χορηγεί αντίγραφα των νόμων του που εκδίδονται σε εφαρμογή του άρθρου τούτου και τυχόν μετέπειτα τροποποιήσεων των νόμων αυτών ή περιγραφή τους στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών.
(ε) Εάν συμβιβάζεται με τις θεμελιώδεις αρχές του εσωτερικού δικαίου ενός Κράτους Μέρους, μπορεί να προβλεφθεί ότι τα αδικήματα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του άρθρου αυτού δεν ισχύουν για πρόσωπα που τέλεσαν τα βασικά εγκλήματα.
(στ) Η γνώση, η πρόθεση ή ο σκοπός που απαιτείται ως στοιχείο εγκλήματος που προβλέπεται από την παράγραφο 1 του άρθρου αυτού, μπορεί να συνάγεται από αντικειμενικές πραγματικές περιστάσεις.
