ΑΡΘΡΟ 4:
Κάτοικος.
1. Για τους σκοπούς της παρούσας σύμβασης, η έκφραση «κάτοικος ενός συμβαλλόμενου Κράτους» υποδηλώνει κάθε πρόσωπο το οποίο, σύμφωνα με την νομοθεσία του Κράτους αυτού, υπόκεινται στο φόρο, λόγω της κατοικίας του, της διαμονής του, της έδρας της διευθύνσεώς του ή κάθε άλλου κριτηρίου ανάλογης φύσης. Η έκφραση όμως αυτή δεν περιλαμβάνει τα πρόσωπα που υπόκεινται σε φόρο σ' αυτό το Κράτος
για τα εισοδήματα που προέρχονται από πηγές που ευρίσκονται σ' αυτό το Κράτος, συμπεριλαμβανομένης και της ωφέλειας από κεφάλαιο.
2. Όταν, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1, ένα φυσικό πρόσωπο θεωρείται κάτοικος και των δύο συμβαλλομένων Κρατών, η περίπτωση του ρυθμίζεται ως ακολούθως:
α. Το πρόσωπο αυτό θεωρείται κάτοικος του Κράτους, στο οποίο διαθέτει μόνιμη κατοικία. Εάν διαθέτει μόνιμη κατοικία σε αμφότερα τα συμβαλλόμενα Κράτη, θεωρείται κάτοικος του συμβαλλόμενου Κράτους με το οποίο διατηρεί τους πλέον στενούς προσωπικούς και οικονομικούς δεσμούς (κέντρο ζωτικών συμφερόντων).
β. Εάν το συμβαλλόμενο Κράτος όπου το πρόσωπο αυτό έχει το κέντρο των ζωτικών του συμφερόντων δεν δύναται να καθορισθεί ή δεν διαθέτει μόνιμη κατοικία σε κανένα από τα συμβαλλόμενα Κράτη, θεωρείται κάτοικος του συμβαλλόμενου Κράτους όπου έχει την συνήθη διαμονή του.
γ. Εάν το πρόσωπο αυτό έχει συνήθη διαμονή και στα δύο συμβαλλόμενα Κράτη ή σε κανένα από αυτά, θεωρείται κάτοικος του συμβαλλόμενου Κράτους του οποίου είναι υπήκοος.
δ. Εάν το πρόσωπο αυτό είναι υπήκοος και των δύο συμβαλλομένων Κρατών ή κανενός από αυτά, οι αρμόδιες αρχές των συμβαλλομένων κρατών επιλύουν το ζήτημα με αμοιβαία συμφωνία.
ε. Όταν σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1, ένα πρόσωπο, εκτός από φυσικό πρόσωπο θεωρείται κάτοικος και των δύο συμβαλλομένων Κρατών, θεωρείται ότι είναι κάτοικος του συμβαλλόμενου Κράτους όπου βρίσκεται η έδρα της πραγματικής διοίκησης των δραστηριοτήτων του.
