Άρθρο 12 Δικαιώυατα
1. Δικαιώματα που προκύπτουν στο ένα Συμβαλλόμενο Κράτος και καταβάλλονται σε κάτοικο του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους μπορούν να φορολογούνται σ* αυτό το άλλο Κράτος.
2. Ωστόσο, με την επιφύλαξη της παραγράφου 8, τα δικαιώματα αυτά μπορούν να φορολογούνται και στο Συμβαλλόμενο Κράτος στο οποίο προκύπτουν, και σύμφωνα με τη νομοθεσία τον Κράτους αυτού, αλλά αν ο πραγματικός δικαιούχος των δικαιωμάτων είναι κάτοικος του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους ο φόρος που επιβάλλεται maf αυτόν τον τρόπο δεν θα υπερβαίνει το 10 τοις εκατό του ακαθάριστου ποσού των δικαιωμάτων.
3. Ανεξάρτητα από τις διατάξεις της παραγράφου 2, δικαιώματα δημιουργού (copyright) και άλλες παρόμοιες πληρωμές σε σχέση με την παραγωγή ή αναπαραγωγή οποιασδήποτε πολιτιστικής ή καλλιτεχνικής εργασίας (αλλά μη συμπεριλαμβανομένων δικαιωμάτων σε σχέση με κινηματογραφικές ταινίες ούτε δικαιωμάτων σε σχέση με εργασίες πάνω σε ταινίες ή βιντεοκασέτες ή άλλα μέσα αναπαραγωγής για χρήση σχετιζόμενη με τηλεοπτική μετάδοση) που προκύπτουν στο ένα Συμβαλλόμενο Κράτος και καταβάλλονται σε κάτοικο του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους ο οποίος είναι ο πραγματικός δικαιούχος των δικαιωμάτων, φορολογούνται μόνο σ' αυτό το άλλο Κράτος.
4. Ο όρος "δικαιώματα" όπως χρησιμοποιείται στο παρόν άρθρο, σημαίνει πληρωμές κάθε είδους που εισπράττονται ως αντάλλαγμα για τη χρήση ή το δικαίωμα χρήσης οποιουδήποτε λογισμικού, δικαιώματος δημιουργού (copyright) σε πολιτιστική, καλλιτεχνική ή επιστημονική εργασία, περιλαμβανομένων των κινηματογραφικών ταινιών και εργασιών πάνω σε ταινίες μαγνητοταινίες ή άλλα μέσα αναπαραγωγής για τηλεοπτική ή ραδιοφωνική μετάδοση, οποιασδήποτε ευρεσιτεχνίας, εμπορικού σήματος σχεδιασμού ή προτύπου, σχεδίου, μυστικού τύπου ή διαδικασίας παραγωγής ή για τη χρήση ή το δικαίωμα χρήσης βιομηχανικού, εμπορικού ή επιστημονικού εξοπλισμού ή για πληροφορίες που αφορούν βιομηχανική, εμπορική ή επιστημονική εμπειρία.
5. Οι διατάξεις των παραγράφων 2 και 3 δεν εφαρμόζονται εάν ο πραγματικός δικαιούχος των δικαιωμάτων, ο οποίος είναι κάτοικος του ενός Συμβαλλόμενου Κράτους, ασκεί δραστηριότητα στο άλλο Συμβαλλόμενο Κράτος, στο οποίο προκύπτουν τα δικαιώματα, μέσω μόνιμης εγκατάστασης που βρίσκεται σ* αυτό ή παρέχει & αυτό το άλλο Κράτος μη εξαρτημένες προσωπικές υπηρεσίες από καθορισμένη βάση που βρίσκεται σ* αυτό και το δικαίωμα ή το περιουσιακό στοιχείο, σε σχέση με το οποίο καταβάλλονται τα δικαιώματα, συνδέεται ουσιαστικά με την ως άνω μόνιμη εγκατάσταση ή καθορισμένη βάση. Γ αυτήν την περίπτωση εφαρμόζονται ανάλογα οι διατάξεις του άρθρου 7 ή του άρθρου 14, κατά περίπτωση.
6. Τα δικαιώματα θεωρούνται ότι προκύπτουν σ' ένα Συμβαλλόμενο Κράτος όταν ο καταβάλλων είναι κάτοικος του Κράτους αυτού. Οταν, όμως, το πρόσωπο που καταβάλλει τα δικαιώματα, είτε είναι κάτοικος ενός Συμβαλλόμενου Κράτους είτε όχι, διατηρεί στο ένα Συμβαλλόμενο Κράτος μόνιμη εγκατάσταση ή καθορισμένη βάση, σε σχέση με την οποία προέκυψε η υποχρέωση καταβολής των δικαιωμάτων, και τα δικαιώματα αυτά βαρύνουν την ως άνω μόνιμη εγκατάσταση ή καθορισμένη βάση, τότε τα δικαιώματα αυτά θεωρούνται ότι προκύπτουν στο Κρότος, στο οποίο βρίσκεται η μόνιμη εγκατάσταση ή η καθορισμένη βάση.
7. Σε περίπτωση που, λόγω ειδικής σχέσης μεταξύ του καταβάλλοντος και του πρσγμαπκού δικαιούχου ή μεταξύ αυτών των δύο και κάποιου άλλου προσώπου, το ποσό των δικαιωμάτων, λαμβάνοντας υπόψη τη χρήση, το δικαίωμα ή την πληροφορία για την οποία καταβάλλονται, υπερβαίνει το ποσό, το οποίο θα είχε συμφωνηθεί μεταξύ του καταβάλλοντος και του πραγματικού δικαιούχου ελλείψει μιας τέτοιας σχέσης, οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται μόνο στο τελευταίο μνημονευόμενο ποσό. Στην περίπτωση αυτή, το υπερβάλλον μέρος των πληρωμών φορολογείται σύμφωνα με τη νομοθεσία του κάθε Συμβαλλόμενου Κράτους, λαμβανομένων δεόντως υπόψη των λοιπών διατάξεων της παρούσας Σύμβασης
238
β. Ο περιορισμός που προβλέπεται στην παράγραφο 2 δεν εφαρμόζεται αν το δικαίωμα ή το περιουσιακό στοιχείο, από το οποίο προκύπτουν τα δικαιώματα, έχει δημιουργηθεί ή αποκτηθεί κυρίως για το σκοπό της αποκόμισης οφέλους από το παρόν άρθρο και όχι για καλόπιστους (bona tide) εμπορικούς σκοπούς. Γ αυτήν την περίπτωση, τέτοια δικαιώματα μπορούν να φορολογούνται στο Συμβαλλόμενο Κράτος, στο οποίο προκύπτουν, και σύμφωνα με τους νόμους του Κράτους αυτού.
