Ο εκδότης ως και ο κομιστής της επιταγής δύναται ν' απαγορεύση την εις χρήματα πληρωμήν αυτής, καταχωρίζων εις το εμπρόσθεν μέρος αυτής πλαγίως την μνείαν «πληρωτέα εις λογαριασμόν» ή ισοδύναμον φράσιν.
Εν τη περιπτώσει ταύτη η επιταγή δύναται να παράσχη από μέρους του πληρωτού αφορμήν μόνον εις λογιστικόν κανονισμόν (πίστωσις εις λογαριασμόν, γύρος ή συμψηφισμός).
Ο λογιστικός κανονισμός ισχύει ως πληρωμή.
Η διαγραφή της μνείας «πληρωτέα εις λογαριασμόν» θεωρείται μη γενομένη.
Ο πληρωτής, ο μη τηρών τας ανωτέρω διατάξεις, ευθύνεται διά την εντεύθεν ζημίαν μέχρι του ποσού της επιταγής.
