Άρθρο 21
Δυνητική έννομη προστασία με βάση την αναγνώριση αλλοδαπής διαδικασίας
1. Συγχρόνως ή και μετά την αναγνώριση μιας αλλοδαπής διαδικασίας, κύριας ή μη κύριας, το δικαστήριο μπορεί, μετά από αίτημα του αλλοδαπού συνδίκου, να παρέχει οποιαδήποτε κατάλληλη προστασία, εφόσον συντρέχει ανάγκη να προστατευτούν τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη ή τα συμφέροντα των πιστωτών. Μέτρα προστασίας είναι ιδίως:
α) η αναστολή έναρξης ή συνέχισης ατομικών διώξεων που αφορούν στα περιουσιακά στοιχεία, τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις ή την ευθύνη του οφειλέτη, στο βαθμό που αυτή δεν έχει ανασταλεί, σύμφωνα με την περίπτωση α' της παραγράφου 1 του άρθρου 20,
β) η αναστολή αναγκαστικής εκτέλεσης σε περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, στο βαθμό που αυτή δεν έχει ανασταλεί, σύμφωνα με την περίπτωση β' της παραγράφου 1 του άρθρου 20,
γ) η αναστολή του δικαιώματος μεταβίβασης, επιβάρυνσης ή με άλλον τρόπο διάθεσης περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, στο βαθμό που το δικαίωμα αυτό δεν έχει ανασταλεί, σύμφωνα με την περίπτωση γ' της παραγράφου 1 του άρθρου 20,
δ) η εξέταση μαρτύρων, η λήψη αποδείξεων ή η παροχή πληροφοριών που αφορούν στα περιουσιακά στοιχεία, τις υποθέσεις, τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις ή την ευθύνη του οφειλέτη,
ε) η ανάθεση της διαχείρισης ή διάθεσης όλων ή μέρους των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, που
βρίσκονται στην Ελλάδα, στον αλλοδαπό σύνδικο ή σε άλλο πρόσωπο διοριζόμενο από το δικαστήριο,
στ) η επέκταση της παρασχεθείσας έννομης προστασίας, σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 19,
ζ) η παροχή στον αλλοδαπό σύνδικο οποιασδήποτε πρόσθετης εξουσίας που απονέμει το Ελληνικό Δίκαιο στον σύνδικο.
2. Συγχρόνως ή μετά την αναγνώριση αλλοδαπής διαδικασίας, κύριας ή μη κύριας, το δικαστήριο μπορεί, μετά από αίτημα του αλλοδαπού συνδίκου, να αναθέσει τη διανομή όλων ή μέρους των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, που βρίσκονται στην Ελλάδα, σε αλλοδαπό σύνδικο ή άλλο πρόσωπο, που ορίζεται από το δικαστήριο, αν το δικαστήριο πεισθεί ότι τα συμφέροντα των πιστωτών στην Ελλάδα προστατεύονται επαρκώς.
3. Κατά την παροχή έννομης προστασίας, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, σε σύνδικο αλλοδαπής μη κύριας διαδικασίας, το δικαστήριο πρέπει να πεισθεί ότι η προστασία συνδέεται με περιουσιακά στοιχεία τα οποία, σύμφωνα με τον Πτωχευτικό Κώδικα, έπρεπε να αποτελούν αντικείμενο διαχείρισης αλλοδαπής μη κύριας διαδικασίας, ή αφορά σε πληροφορίες που απαιτούνται για τη διαδικασία.
