ΑΡΘΡΟ 130
1. Σε περίπτωση διαφοράς μεταξύ δύο μερών σχετικά με την ερμηνεία ή την εφαρμογή της παρούσας συμφωνίας, το ένα από τα μέρη κοινοποιεί στο άλλο μέρος και στο Συμβούλιο Σταθεροποίησης και Σύνδεσης επίσημη αίτηση επίλυσης της εν λόγω διαφοράς.
Εάν ένα μέρος θεωρήσει ότι ένα μέτρο που έχει λάβει το άλλο μέρος, ή παράλειψη από το άλλο μέρος, αποτελεί παραβίαση των υποχρεώσεων του στο πλαίσιο της παρούσας συμφωνίας, η επίσημη αίτηση επίλυσης της διαφοράς πρέπει να αιτιολογεί τη γνώμη αυτή και να αναφέρει, κατά περίπτωση, ότι το μέρος μπορεί να λάβει τα μέτρα που προβλέπονται στο άρθρο 129, παράγραφος 4.
2. Τα μέρη προσπαθούν να διευθετήσουν τη διαφορά, διενεργώντας διαβουλεύσεις με καλή πίστη στο πλαίσιο του Συμβουλίου Σταθεροποίησης και Σύνδεσης και άλλων οργάνων, όπως προβλέπει η παράγραφος 3, με σκοπό την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης, το συντομότερο δυνατό.
3. Τα μέρη παρέχουν στο Συμβούλιο Σταθεροποίησης και Σύνδεσης όλες τις κατάλληλες πληροφορίες που απαιτούνται για τη διεξοδική εξέταση της κατάστασης.
Η εν λόγω διαφορά, ενόσω δεν έχει διευθετηθεί, εξετάζεται σε κάθε συνεδρίαση του Συμβουλίου Σταθεροποίησης και Σύνδεσης, εκτός αν κινηθεί η διαδικασία διαιτησίας που προβλέπεται στο πρωτόκολλο 7. Διαφορά θεωρείται ότι έχει επιλυθεί, όταν το Συμβούλιο Σταθεροποίησης και Σύνδεσης έχει λάβει δεσμευτική απόφαση για τη διευθέτηση της, όπως προβλέπει το άρθρο 129, παράγραφος 3, ή αν έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει πλέον διαφορά.
Οι διαβουλεύσεις σχετικά με μια διαφορά μπορούν επίσης να διενεργούνται σε οιαδήποτε συνεδρίαση της Επιτροπής Σταθεροποίησης και Σύνδεσης ή οιασδήποτε άλλης επιτροπής ή οργάνου που συστήνεται με βάση το άρθρο 123 ή 124, όπως έχει συμφωνηθεί μεταξύ των μερών ή κατόπιν αιτήματος ενός από τα μέρη. Οι διαβουλεύσεις μπορούν να διενεργούνται επίσης γραπτώς.
Όλες οι πληροφορίες που δημοσιοποιούνται κατά τις διαβουλεύσεις παραμένουν εμπιστευτικές.
4. Όσον αφορά τα θέματα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του πρωτοκόλλου 7, οιοδήποτε από τα μέρη μπορεί να ζητεί την επίλυση της διαφοράς με διαιτησία, σύμφωνα με το εν λόγω πρωτόκολλο, εφόσον τα μέρη δεν έχουν κατορθώσει να επιλύσουν τη διαφορά εντός δύο μηνών από την έναρξη της διαδικασίας επίλυσης της διαφοράς, σύμφωνα με την παράγραφο 1.
