1. Κάθε αμφισβήτηση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων κρατών Μερών που αφορά την ερμηνεία ή την εφαρμογή αυτής της σύμβασης, που δεν μπορεί να διακανονισθεί μέσω δια πραγματεύσεων, με αίτηση ενός απ' αυτά, υποβάλλεται σε διαιτησία. Αν, μέσα σε έξι μήνες από την ημερομηνία της αίτησης για διαιτησία, τα κράτη δεν μπορέσουν να συμφωνήσουν για την οργάνωση της διαιτησίας, καθένα από αυτά τα Μέρη μπορεί να ζητήσει την υπαγωγή της διαφοράς στο Διεθνές Δικαστήριο, σύμφωνα με το καταστατικό του Δικαστηρίου.
2. Κάθε κράτος θα μπορεί, κατά το χρόνο της υπογραφής ή της επικύρωσης αυτής της σύμβασης ή της προσχώρησης, να δηλώσει ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του δεσμευμένο από τις δια τάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου αυτού. Τα άλλα κράτη μέρη δεν θα δεσμεύονται από αυτές τις διατάξεις, σε σχέση με κάθε κράτος μέρος που θα έχει διατυπώσει μια τέτοια επιφύλαξη.
3. Κάθε κράτος Μέρος που θα έχει διατυπώσει μια επιφύλαξη σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου αυτού του άρθρου, θα μπορεί οποτεδήποτε να την αποσύρει με γνωστοποίηση προς το Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
