ΑΡΘΡΟ 9
Επίλυση διαφορών μεταξύ επενδυτή και Συμβαλλόμενου Μέρους
1. Κάθε διαφορά μεταξύ επενδυτή του ενός Συμβαλλόμενου Μέρους και του άλλου Συμβαλλόμενου Μέρους, επιλύεται, εφόσον τούτο είναι δυνατόν, φιλικά.
2. Εάν η εν λόγω διαφορά δεν μπορέσει να επιλυθεί εντός έξι μηνών από την ημερομηνία κατά την οποία ένα από τα Μέρη ζήτησε τη φιλική διευθέτηση της, υποβάλλεται, κατόπιν αιτήσεως του επενδυτή είτε στο αρμόδιο δικαστήριο του Συμβαλλόμενου Μέρους που εμπλέκεται στη διαφορά είτε στη διεθνή διαιτησία.
Κίθε Συμβαλλόμενο Μέρος συγκατατίθεται άνευ ορών στην υποβολή των εν λόγω διαφορών στη διεθνή ? αιτησία, σύμφωνα με το παρόν άρθρο.
Εφόσον ο επενδυτής υποβάλλει τη διαφορά είτε στα δικαστήρια του ενδιαφερόμενου Συμβαλλόμενου Μέρους είτε στη διεθνή διαιτησία, η επιλογή του είναι οριστική.
3. Εφόσον η διαφορά παραπεμφθεί στη διεθνή διαιτη-οία, ο ενδιαφερόμενος επενδυτής μπορεί να υποβάλλει ,η διαφορά:
α) είτε στο Διεθνές Κέντρο για το Διακανονισμό των Διαφορών εξ Επενδύσεων, που ιδρύθηκε με τη Σύμβαση «δια την ρύθμισιν των σχετιζομένων προς τας επενδύσεις διαφορών μεταξύ Κρατών και υπηκόων άλλων Κρατών», η οποία ανοίχθηκε για υπογραφή στην Ουάσιγκτον D.C. στις 18 Μαρτίου 1965,
β) είτε σε ad hoc διαιτητικό δικαστήριο, το οποίο συνιστάται σύμφωνα με τους κανόνες περί διαιτησίας της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για το Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο.
4. Οι διαιτητικές αποφάσεις είναι τελεσίδικες και δεσμευτικές για τα Μέρη της διαφοράς. Εκτελούνται χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία του Συμβαλλόμενου Μέρους, μέρους της διαφοράς.
5. Κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας ή της εκτελέσεως της διαιτητικής αποφάσεως το Συμβαλλόμενο Μέρος που έχει εμπλακεί στη διαφορά δεν δύναται να επικαλεσθεί ότι ο επενδυτής του άλλου Συμβαλλόμενου Μέρους έχει τύχει αποζημιώσεως βάσει ασφαλιστικής συμβάσεως.
