Άρθρο 4 ΚΑΤΟΙΚΟΣ
1. Για τους σκοπούς αυτής της Συμφωνίας, ο όρος "κάτοικος του ενός Συμβαλλόμενου Κράτους" υποδηλώνει:
α) στην περίπτωση της Ελληνικής δημοκρατίας οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο, σύμφωνα με τους νόμους αυτού του Κράτους, υπόκειται σε φορολογία σ' αυτό λόγω της κατοικίας του, τόπου διαμονής του, τόπου διοίκησης των δραστηριοτήτων του ή άλλου κριτηρίου παρόμοιας φύσης, και περιλαμβάνει επίσης αυτό το Κράτος και οποιαδήποτε πολιτική υποδιαίρεση του ή τοπική αρχή του. Όμως ο όρος αυτός δεν περιλαμβάνει οποιοδήποτε πρόσωπο που υπόκειται σε φορολογία στο Κράτος αυτό όσον αφορά μόνον εισόδημα από πηγές στο Κράτος αυτό ή κεφάλαιο που βρίσκεται σε αυτό. β) Στην περίπτωση του Κουβέιτ:
(1) Οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο που έχει μόνιμη κατοικία στο Κουβέιτ και έχει Κουβεϊτιανή υπηκοότητα, και οποιαδήποτε εταιρεία που συστάθηκε στο Κουβέιτ.
(2) Το Κράτος και οποιαδήποτε πολιτική υποδιαίρεσή του ή τοπική αρχή του.
(3) Κάθε νομικό πρόσωπο που είναι εγκατεστημένο σε αυτό το Συμβαλλόμενο Κράτος και όλο το κεφάλαιο του αποκτήθηκε σε αυτό το Συμβαλλόμενο Κράτος ή σε πολιτική υποδιαίρεση ή σε τοπική αρχή αυτού ή σε οποιοδήποτε κυβερνητικό ίδρυμα όπως αυτό καθορίζεται, στην παράγραφο 2, παράλληλα με άλλα κράτη.
2. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, κάτοικος ενός Συμβαλλόμενου Κράτους συμπεριλαμβάνει κάθε κυβερνητικό ίδρυμα που ιδρύεται σε αυτό το Συμβαλλόμενο Κράτος σύμφωνα με το δημόσιο δίκαιο.
3. Αν σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1, ένα φυσικό πρόσωπο είναι κάτοικος και των δύο Συμβαλλόμενων Κρατών, τότε η ιδιότητά του θα προσδιορισθεί ως
εξής:
α) θα θεωρηθεί ότι είναι κάτοικος του Κράτους στο οποίο έχει μόνιμη οικογενειακή εστία, αν έχει μόνιμη οικογενειακή εστία και στα δύο Κράτη, θα Θεωρηθεί ότι είναι κάτοικος του Κράτους με το οποίο διατηρεί στενότερους προσωπικούς και οικονομικούς δεσμούς (κέντρο ζωτικών συμφερόντων),
β) αν το Κράτος στο οποίο έχει το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων του δεν μπορεί να προσδιορισθεί, ή αν δεν έχει μόνιμη οικογενειακή εστία σε κανένα από τα δύο Κράτη, θεωρείται κάτοικος του Κράτους στο οποίοι έχει τη συνήθη διαμονή του,
γ) αν έχει συνήθη διαμονή και στα δύο Κράτη, ή σε κανένα από αυτά θεωρείται κάτοικος του Κράτους του οποίου είναι υπήκοος,
δ) αν είναι υπήκοος και των δύο Κρατών, ή κανενός από τα δύο, οι αρμόδιες αρχές των Συμβαλλομένων Κρατών θα διευθετούν το ζήτημα με αμοιβαία συμφωνία.
4. Αν, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1, ένα πρόσωπο εκτός από φυσικό πρόσωπο είναι κάτοικος και των δύο Συμβαλλομένων Κρατών, τότε το πρόσωπο αυτό θεωρείται κάτοικος του Συμβαλλόμενου Κράτους στο οποίο συστήθηκε.
