Στην περίπτωση αναπαλλοτρίωτων καταθέσεων που έγιναν, σύμφωνα με το άρθρο 7, στοιχ. δ' του νομοθετικού διατάγματος της 17 Ιουλίου/ 13 Αυγούστου 1923 «περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιρειών», με σκοπό τη σύσταση προίκας για χάρη γάμου που είχε τελεσθεί ή που επρόκειτο να τελεσθεί, αίρεται το αναπαλλοτρίωτο και οι καταθέσεις αποδίδονται στη γυναίκα από την έναρξη ισχύος αυτού του νόμου, εφόσον ο γάμος τελέσθηκε πριν από αυτή, και από την τέλεση του γάμου, αν αυτός τελεσθεί ύστερα από αυτήν. Δεν οφείλονται όμως από τον άνδρα οι καρποί, τους οποίους συνέλεξε πριν από την απόδοση.