1. Οι διαφορές μεταξύ των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, των οργανισμών συλλογικής προστασίας, των μελών των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης και των οργανισμών συλλογικής προστασίας, των δικαιούχων ή των χρηστών, που γεννώνται από την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος νόμου και του ν. 2121/1993, μπορεί, εάν το επιθυμούν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, να υπάγονται σε διαμεσολάβηση, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3898/2010 (Α΄211).
2. Σε διαμεσολάβηση μπορεί να υπάγονται, επίσης, διαφορές που σχετίζονται με οργανισμό συλλογικής διαχείρισης που χορηγεί ή προσφέρεται να χορηγήσει πολυεδαφικές άδειες για επιγραμμικά δικαιώματα επί μουσικών έργων και, ιδίως: α) διαφορές με υφιστάμενο ή δυνητικό πάροχο επιγραμμικής υπηρεσίας σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 22, 34, 35 και 36, β) διαφορές με έναν ή περισσότερους δικαιούχους σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 34 έως 40 και γ) διαφορές με άλλον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 34 έως 39.
3. Σε περίπτωση αποτυχίας της διαμεσολάβησης, συντάσσεται πρακτικό, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3898/2010. Η διαδικασία διαμεσολάβησης δεν θίγει το δικαίωμα προσφυγής των μερών στα δικαστήρια. Τα μέρη μπορεί να υπαγάγουν τη διαφορά στη διαμεσολάβηση είτε πριν είτε κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας. Σε περίπτωση που η διαφορά υπαχθεί στη διαμεσολάβηση, αποκλείεται η άσκηση αγωγής πριν από την ολοκλήρωση της διαδικασίας διαμεσολάβησης. Αν υπαχθεί κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας, το δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης, αν τα μέρη συμφωνούν, αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης σε σύντομη δικάσιμο και πάντως όχι πέραν του εξαμήνου.
