1. Η αναγνώριση και, κατά περίπτωση, η εκτέλεση του μέτρου προστασίας απορρίπτεται, κατόπιν αιτήσεως του προσώπου που συνιστά απειλή, στον βαθμό που η αναγνώριση αυτή:
α) αντίκειται προδήλως στη δημόσια τάξη του κράτους μέλους όπου απευθύνεται το προστατευόμενο πρόσωπο ή
β) είναι ασυμβίβαστη με απόφαση που έχει εκδοθεί ή αναγνωριστεί στο κράτος μέλος όπου απευθύνεται το προστατευόμενο πρόσωπο.
2. Η αίτηση άρνησης της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης υποβάλλεται στο δικαστήριο του κράτους μέλους όπου απευθύνεται το προστατευόμενο πρόσωπο όπως το εν λόγω κράτος μέλος έχει κοινοποιήσει στην Επιτροπή κατ’ εφαρμογή του άρθρου 18 παράγραφος 1 στοιχείο α) σημείο iv).
3. Η αναγνώριση του μέτρου προστασίας δεν μπορεί να απορριφθεί με αιτιολογία ότι το δίκαιο του κράτους μέλους όπου απευθύνεται το προστατευόμενο πρόσωπο δεν προβλέπει τη λήψη αυτού του μέτρου με βάση τα ίδια περιστατικά.
