Αγωγή πρώην Μηχανικού του Πολεμικού Ναυτικού κατά του Δημοσίου, λόγω έκθεσής του σε αμίαντο και υψηλό θόρυβο (ΔΠΑ 7750/2020)

Αγωγή υπηρετήσαντος σε πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, με την ειδικότητα του Μηχανικού, κατά του Ελληνικού Δημοσίου, λόγω παράλειψης των αρμοδίων οργάνων του να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα προστασίας προς αποφυγή της έκθεσής του σε αμίαντο και υψηλό θόρυβο.

ΔΠΑ 7750/2020, 26ο Τμήμα

Ο ενάγων, Μηχανικός του Πολεμικού Ναυτικού, υπηρετήσας κατά τα έτη 1986 έως 2003, εκτέθηκε στο τοξικό στοιχείο του αμιάντου και σε υψηλό θόρυβο, λόγω της φύσης των καθηκόντων καθώς και της φύσης των εργασιών τις οποίες εκτέλεσε.

Οι θετικές υποχρεώσεις του εργοδότη για τη λήψη μέτρων προστασίας της υγείας των εργαζόμενων εφαρμόζονται αναλόγως και στις ένοπλες δυνάμεις.

Παρανόμως το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο παρέλειψε να λάβει τα κατάλληλα μέτρα προστασίας της υγείας του, αν και είχε τη σχετική θετική υποχρέωση, κατ’ ανάλογη εφαρμογή νομοθετικών διατάξεων σχετικών με την προστασία της επαγγελματικής υγείας των εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα. Εξαιτίας αυτού, υπέστη βλάβη της υγείας του (παχυπλευρίτιδα εξ αμιάντου – νευροαισθητήριος βαρηκοϊα).

Κατόπιν, λόγω της βλάβης της υγείας του (παχυπλευρίτιδα εξ αμιάντου), τέθηκε σε κατάσταση Υπηρεσίας Ξηράς και Εκτός Οργανικών Θέσεων. Ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι από αυτήν την απώλεια του δικαιώματος κανονικής προαγωγής και βαθμολογικής εξέλιξης υπέστη αποθετική περιουσιακή ζημία ισόποση με τα χρήματα που θα εισέπραττε αν είχε εξελιχθεί βαθμολογικώς. Το Δικαστήριο έκρινε, ωστόσο, ότι μεταξύ της ως άνω παρανομίας και της επικαλούμενης ζημίας δεν συντρέχει αιτιώδης συνάφεια, για τον λόγο ότι δεν στερήθηκε την προαγωγή του σε επόμενο βαθμό, για την οποία απαιτείται προηγούμενη ευνοϊκή πράξη, που όφειλε, κατά νόμο, να εκδώσει το αρμόδιο διοικητικό όργανο. Αντιθέτως, στερήθηκε μόνον τη δυνατότητα να υποβληθεί στη προβλεπόμενη εκ του νόμου διαδικασία κρίσης, και ενδεχόμενης προαγωγής, μετά από αξιολόγηση της επαγγελματικής του ικανότητας και της αποδοτικότητάς του από τα αρμόδια όργανα της Διοίκησης. Προς αποκατάσταση της λύπης και οργής που δοκίμασε από την αποστέρηση αυτής της δυνατότητας, το Δικαστήριο επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

Τέλος, σε περίπτωση που οι επιζήμιες συνέπειες παράνομης παράλειψης επέρχονται εξακολουθητικώς με την πάροδο του χρόνου και η επέλευσή τους είναι δυνατόν να προβλεφθεί κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, δεν γεννάται νέα αξίωση αποζημίωσης και επομένως δεν αρχίζει νέα παραγραφή.

Εν προκειμένω, η αξίωση του ενάγοντος γεννήθηκε και κατέστη δικαστικώς επιδιώξιμη το έτος 2002, ο χρόνος δε παραγραφής συμπληρώθηκε το έτος 2007. Οι επιπλοκές υγείας που επήλθαν μετά τη συμπλήρωση του χρόνου παραγραφής από την έκθεσή του σε αμίαντο ήταν δυνατόν να προβλεφθούν, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, ιδίως ενόψει των ισχυρισμών περί ενημέρωσής του από τους θεράποντες ιατρούς του για τις επιβλαβείς συνέπειες από την επαγγελματική έκθεση σε αμίαντο.

Συνεπώς, το Δικαστήριο απέρριψε λόγω παραγραφής τη σχετική αξίωση περί αποκατάστασης ηθικής βλάβης.