1. Στο τέλος του άρθρου 30 του ν.δ. 400/1970 προστίθεται παράγραφος 8, που έχει ως εξής:
«8. Το σύνολο των προμηθειών που καταβάλλονται στα πρόσωπα που διαμεσολαβούν με οποιονδήποτε τρόπο στη σύναψη κάθε ασφάλισης ζωής δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το κόστος πρόσκτησης που έχει υπολογισθεί στο ασφάλιστρο ζωής, όπως εγκρίνεται από τον Υπουργό Εμπορίου. Όσοι παραβαίνουν άμεσα ή έμμεσα τι διατάξεις της παραγράφου αυτής τιμωρούνται, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 50.»
2. Η παράγραφος 1 του άρθρου 33 του ν.δ. 400/1970 αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Τα ασφάλιστρα των από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου εκδιδόμενων ασφαλιστηρίων καταβάλλονται σε μετρητά είτε κατά το χρόνο σύναψης της ασφάλισης εφάπαξ είτε κατ' ελάχιστο με μηνιαίες ισόποσες τμηματικές καταβολές. Κάθε τμηματική καταβολή γίνεται στις καθοριζόμενες στο ασφαλιστήριο ημερομηνίες. Η τυχόν καθυστέρηση τμηματικής καταβολής πέρα από τον οριζόμενο στο ασφαλιστήριο χρόνο καθιστά το ασφαλιστήριο άκυρο. Η ασφαλιστική επιχείρηση μπορεί να επικαλεσθεί την ακυρότητα μόνο αφού προηγουμένως ειδοποιήσει αποδεδειγμένα τον ασφαλισμένο με επιστολή, πριν από τριάντα (30) τουλάχιστον ημέρες, χωρίς να επιτρέπεται αντίθετη συμφωνία στο σημείο αυτό.»
3. Η δεύτερη περίοδος της παραγράφου 2 του άρθρου 11 του π.δ. 237/1986 (ΦΕΚ 110 Α') αντικαθίσταται ως εξής:
"Η γνωστοποίηση γίνεται στην κατοικία ή διαμονή του ασφαλισμένου ή αντισυμβαλλόμενου με επιστολή του ασφαλιστή προς αυτόν".
4. Η τρίτη περίοδος της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του π.δ. 237/1986 (ΦΕΚ 110 Α') αντικαθίσταται ως εξής:
«Οι αστυνομικοί, τελωνειακοί και λιμενικοί υπάλληλοι Είναι υποχρεωμένοι να απαγορεύουν την έξοδο εφόσον το αυτοκίνητο δεν είναι εφοδιασμένο με το ανωτέρω πιστοποιητικό.»
