Η ενημέρωση του εργοδότη για τη συμπεριφορά του εργαζομένου στο πάρκινγκ

Ο καταγγέλλων ήταν υπάλληλος καταστήματος που βρίσκεται σε εμπορικό κέντρο και ενεπλάκη σε περιστατικό στο χώρο στάθμευσης του εμπορικού κέντρου σχετικά με την πληρωμή του τέλους στάθμευσης. Μετά το περιστατικό, ο διαχειριστής του χώρου στάθμευσης έκανε καταγγελία στον εργοδότη του καταγγέλλοντος, διαβιβάζοντας παράλληλα και εικόνες από το σύστημα βιντεοεπιτήρησης. Ο καταγγέλλων απευθύνθηκε στην ιρλανδική αρχή (DPC), ζητώντας της να εξετάσει κατά πόσον η κοινοποίηση των εικόνων από τις κάμερες ήταν νόμιμη.

Η DPC διαπίστωσε ότι το εμπορικό κέντρο αποτελούσε τον υπεύθυνο επεξεργασίας δεδομένων, καθώς ήλεγχε το περιεχόμενο και τη χρήση των προσωπικών πληροφοριών του καταγγέλλοντος για τους σκοπούς της κοινοποίησης στιγμιότυπων στον εργοδότη του. Τα εν λόγω δεδομένα αποτελούνταν από εικόνες του καταγγέλλοντος και ήταν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα επειδή αφορούσαν τον καταγγέλλοντα ως πρόσωπο, που μπορούσε να αναγνωριστεί από αυτά.

Ο υπεύθυνος επεξεργασίας υποστήριξε ότι είχε έννομο συμφέρον να κοινοποιεί υλικό από τις κάμερες του συστήματος βιντεοεπιτήρησης στον εργοδότη του καταγγέλλοντος, προκειμένου, για παράδειγμα, να αποτρέπει την έξοδο από το χώρο στάθμευσης ατόμων που δεν έχουν πληρώσει ή για να ανακαλέσει τη συμφωνία που είχε κάνει με τον εργοδότη του καταγγέλλοντος για τη στάθμευση του προσωπικού του.

Η ιρλανδική αρχή παρατήρησε ότι ο υπεύθυνος επεξεργασίας πρέπει να έχει νόμιμη βάση για την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων ενός προσώπου. Μία από τις νομικές βάσεις που μπορεί να επικαλεστεί ένας υπεύθυνος επεξεργασίας είναι ότι η επεξεργασία είναι απαραίτητη για τους σκοπούς των έννομων συμφερόντων που αυτός επιδιώκει. (Αυτή ήταν η νομική βάση που ο υπεύθυνος επεξεργασίας προσπάθησε εν προκειμένω να επικαλεστεί).

Η DPC αναγνώρισε ότι ο υπεύθυνος επεξεργασίας είχε κατ' αρχήν έννομο συμφέρον , για τη γνωστοποίηση των προσωπικών δεδομένων του καταγγέλλοντος για τους λόγους που προέβαλε. Ωστόσο, δεν ήταν "αναγκαίο" για τον υπεύθυνο επεξεργασίας να αποκαλύψει στιγμιότυπα από τις κάμερες στον εργοδότη του καταγγέλλοντος για τους σκοπούς της επιδίωξης αυτών των έννομων συμφερόντων. Τούτο διότι ο υπάλληλος του χώρου στάθμευσης που απασχολείτο από τον υπεύθυνο επεξεργασίας είχε τη δυνατότητα να λάβει μέτρα κατά του καταγγέλλοντος, για την επιδίωξη των εννόμων συμφερόντων, χωρίς να χρειάζεται να εμπλέξει τον εργοδότη του.

Για παράδειγμα, ο υπάλληλος θα μπορούσε να απαγορεύσει στον καταγγέλλοντα τη χρήση του πάρκινγκ, χωρίς καμιά ανάμειξη του εργοδότη του. Με βάση τα ανωτέρω, η DPC έκρινε ότι δεν ήταν απαραίτητο για τον υπεύθυνο επεξεργασίας δεδομένων να ενημερώσει τον εργοδότη του καταγγέλλοντος για το περιστατικό και να του παράσχει τα στιγμιότυπα από τις κάμερες κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης. Κατά συνέπεια, ο υπεύθυνος επεξεργασίας δεν είχε καμία νομική βάση για να το πράξει και είχε παραβιάσει τη νομοθεσία περί προστασίας δεδομένων.

Σύμφωνα με το άρθρο 6 ΓΚΠΔ, τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα μπορούν να τυγχάνουν επεξεργασίας μόνο όταν υπάρχει νόμιμη βάση για την επεξεργασία αυτή. Μια τέτοια νομική βάση παρέχει το άρθρο 6 παρ.1στ’ ΓΚΠΔ, που προβλέπει ότι η επεξεργασία είναι νόμιμη εφόσον είναι απαραίτητη για τους σκοπούς των έννομων συμφερόντων που επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή τρίτος, εκτός εάν έναντι των συμφερόντων αυτών υπερισχύει το συμφέρον ή τα θεμελιώδη δικαιώματα και οι ελευθερίες του υποκειμένου των δεδομένων.

Ωστόσο, οι υπεύθυνοι επεξεργασίας δεδομένων θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν αρκεί απλώς να αποδεικνύεται ότι υπάρχουν έννομα συμφέροντα για την επεξεργασία των δεδομένων. Τα άρθρα 5 παρ.1γ’ και 6 παρ.1στ’ ΓΚΠΔ απαιτούν από τους υπευθύνους επεξεργασίας να μπορούν να αποδείξουν ότι η εν λόγω επεξεργασία περιορίζεται στο αναγκαίο για τους σκοπούς των εν λόγω έννομων συμφερόντων.

Photo by David McBee from Pexels