Αποκλειστική δικαιοδοσία διαιτητικού δικαστηρίου επί των διαφορών που αναφύονται από την εφαρμογή της Συμβάσεως που έχει συναφθεί μεταξύ Εταιρείας και του Ελληνικού Δημοσίου

​​Πρόεδρος: Μ. Πικραμένος, Αντιπρόεδρος ΣτΕ

Εισηγητής: Π. Τσούκας, Σύμβουλος της Επικρατείας

Αποκλειστική δικαιοδοσία διαιτητικού δικαστηρίου επί των διαφορών που αναφύονται από την εφαρμογή της Συμβάσεως που έχει συναφθεί μεταξύ Εταιρείας και του Ελληνικού Δημοσίου.

Με τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 4 του ν. 4171/1961 και του άρθρου 27 παρ. 1 της Συμβάσεως που έχει συναφθεί μεταξύ Εταιρείας και του Ελληνικού Δημοσίου (κυρωθείσα δια του ν.δ/τος 1211/1972) δημιουργείται αποκλειστική δικαιοδοσία του διαιτητικού δικαστηρίου επί των αναφυομένων εκ της εφαρμογής της Συμβάσεως διαφορών που ανάγονται στην ερμηνεία των όρων αυτής και την έκταση των εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένων και των φορολογικών διαφορών.

Από την έννοια της διατάξεως του άρθρου 27 παρ. 9 της Συμβάσεως, που ορίζει περί της αποκλειστικότητας της δικαιοδοσίας του Διαιτητικού Δικαστηρίου, παρέπεται ότι η προσφυγή στο Δικαστήριο αυτό συνιστά, κατά τη Σύμβαση, τον μόνο τρόπο τον οποίο η Εταιρεία διαθέτει προκειμένου να προβάλει λόγους ακυρώσεως της καταλογιστικής του φόρου πράξεως αναγομένους στην έννοια των διατάξεων της Συμβάσεως που ορίζουν το ειδικό προνομιακό φορολογικό καθεστώς της Εταιρείας. Τούτο σημαίνει ότι η Εταιρεία, αν δεν έχει προσφύγει στο Διαιτητικό Δικαστήριο κατά της πράξεως του εις βάρος της καταλογισμού φόρου, δεν δύναται να προσφύγει σε διοικητικό δικαστήριο με αίτημα να κρίνει ότι ο καταλογισμός του φόρου αντιβαίνει σε διατάξεις της Συμβάσεως.

Περαιτέρω, η αποκλειστικότητα της δικαιοδοσίας του Διαιτητικού Δικαστηρίου σημαίνει ότι διοικητικό δικαστήριο το οποίο εκδικάζει προσφυγή της Εταιρείας κατά πράξεως καταλογιστικής φόρου στερείται δικαιοδοσίας να αποφανθεί επί λόγου της προσφυγής δια του οποίου αμφισβητείται, ως αντιβαίνων στη Σύμβαση, ο καταλογισμός του φόρου καθ’ εαυτόν, υποχρεούται δε να απορρίψει τον λόγο αυτόν ως απαραδέκτως προβαλλόμενο. Αν τυχόν, κατά παράβαση της υποχρεώσεως αυτής, αποφανθεί επί του λόγου ερμηνεύοντας τη Σύμβαση, η κρίση του θα έχει εξενεχθεί καθ’ υπέρβαση δικαιοδοσίας και η απόφαση που θα εκδοθεί θα είναι, κατά τούτο, αναιρετέα.

Μη νομίμως το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο προέβη σε ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 10 της ένδικης Συμβάσεως, η οποία ανήκει αποκλειστικώς στη δικαιοδοσία του κατ’ άρθρον 27 της Συμβάσεως αυτής Διαιτητικού Δικαστηρίου. Αναίρεση της προσβαλλόμενης αποφάσεως.