Υποχρέωση παραμονής στη χώρα για την χορήγηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους (ΣτΕ 316/2024)

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε πως η υποχρέωση παραμονής στη χώρα για την χορήγηση άδειας διαμονής σε αλλοδαπό για εξαιρετικούς λόγους, είναι σύμφωνη με το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ και την αρχή της αναλογικότητας (ΣτΕ 316/2024).

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, ενόψει του επιδιωκόμενου με το άρθρο 19 του ν. 4251/2014 (άρθρο 8 παρ. 23 ν. 4332/2015) σκοπού, που συνίσταται στην τακτοποίηση των στερουμένων νομίμου τίτλου διαμονής αλλοδαπών, οι οποίοι καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της χωρίς νόμιμο τίτλο παραμονής τους στην Ελλάδα διατηρούσαν και εξακολουθούν να διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με την χώρα, και όχι στην ενθάρρυνση των αλλοδαπών που έχουν διακόψει τους δεσμούς τους με την Ελλάδα να επανέλθουν στην χώρα για να επιτύχουν την νομιμοποίηση της παραμονής τους χωρίς να πληρούν τις τασσόμενες από τον νόμο προϋποθέσεις για την χορήγηση άλλης κατηγορίας άδειας διαμονής, προϋπόθεση για την υπαγωγή στο ανωτέρω εξαιρετικό καθεστώς του άρθρου 19 του ν. 4251/2014, ειδικώς στην περίπτωση που ο αλλοδαπός κατείχε άδεια διαμονής στην Ελλάδα για πέντε τουλάχιστον έτη κατά την τελευταία δεκαετία πριν από την υποβολή της σχετικής αίτησης, είναι η συνέχιση της παραμονής του στην χώρα μετά την λήξη της ισχύος του τίτλου διαμονής, από την οποία προκύπτει η πρόθεση του αλλοδαπού να διατηρήσει τους δεσμούς του με την Ελλάδα.

Συνεπώς, νομίμως απορρίπτεται αίτημα αλλοδαπού για την χορήγηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους κατά το άρθρο 19 του ν. 4251/2014 λόγω απουσίας του από την χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την λήξη της ισχύος του τελευταίου τίτλου διαμονής του, από την οποία απουσία συνάγεται ασφαλώς η πρόθεση απεγκατάστασής του από την Ελλάδα και μετεγκατάστασής του στην χώρα καταγωγής του ή σε άλλη τρίτη χώρα. Αντιθέτως, η απουσία του αλλοδαπού για μικρά χρονικά διαστήματα δεν κωλύει άνευ ετέρου την χορήγηση άδειας διαμονής του άρθρου 19 του ν. 4251/2014.

Διάταξη νόμου, η οποία εξαρτά την χορήγηση τίτλου παραμονής σε αλλοδαπό από την προηγούμενη διαμονή του στην Ελλάδα για ορισμένο χρονικό διάστημα, κείται εντός του περιθωρίου εκτιμήσεως που αναγνωρίζεται στα κράτη κατά την χάραξη της μεταναστευτικής τους πολιτικής και δεν αντίκειται στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ, ούτε στην αρχή της αναλογικότητας, εφόσον παραφυλάσσεται η εξουσία των αρμοδίων εθνικών αρχών να προβαίνουν στις αναγκαίες εξατομικευμένες σταθμίσεις μεταξύ, αφενός, του μέτρου της άρνησης χορήγησης άδειας διαμονής που συνιστά παρέμβαση στην ιδιωτική ή την οικογενειακή ζωή του αλλοδαπού και, αφετέρου, των λόγων που δικαιολογούν την παρέμβαση αυτή κατά την παράγραφο 2 του εν λόγω άρθρου 8. Στους λόγους αυτούς συγκαταλέγεται και η συμμόρφωση των κρατικών οργάνων προς τις επιταγές και τις προβλέψεις της μεταναστευτικής νομοθεσίας ως άσκηση της κυριαρχικής εξουσίας της Πολιτείας

Περαιτέρω, κατά τα παγίως κριθέντα, σε αντίθεση με τους «εγκατεστημένους μετανάστες», προκειμένου περί αλλοδαπών, οι οποίοι έχουν εισέλθει ή διαμένουν παράνομα στο έδαφος ενός κράτους, καταρχήν μόνο σε όλως εξαιρετικές περιστάσεις μπορεί η άρνηση χορήγησης άδειας διαμονής να αντίκειται στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ.

Δείτε την περίληψη της απόφασης στο adjustice.gr.