Δήλωση Συνέχισης Πλειστηριασμού

Κατά την § 6 του άρθρου 973 ΚΠολΔ, αντιρρήσεις για οποιοδήποτε λόγο που αφορά το κύρος της δήλωσης συνέχισης, ασκούνται με ανακοπή μέσα σε προθεσμία τριάντα (30) ημερών από την ημέρα της κατά την παράγραφο 1 ανάρτησης. Η συζήτηση της ανακοπής προσδιορίζεται υποχρεωτικά μέσα σε εξήντα (60) ημέρες από την κατάθεσή της και γίνεται με τη διαδικασία των άρθρων 686 επ. ΚΠολΔ.

Κατά της απόφασης που εκδίδεται μέσα σε ένα (1) μήνα από τη συζήτηση της ανακοπής δεν επιτρέπεται η άσκηση ένδικων μέσων ούτε και αίτηση ανάκλησης. Πρόσθετοι λόγοι ανακοπής μπορούν να προταθούν μόνο με ιδιαίτερο δικόγραφο, που κατατίθεται στη γραμματεία του Δικαστηρίου προς το οποίο απευθύνεται η ανακοπή, κάτω από την οποία συντάσσεται έκθεση και κοινοποιείται στον αντίδικο οκτώ (8) τουλάχιστον ημέρες πριν από τη συζήτηση.

Η ειδική αυτή ανακοπή κατά των δηλώσεων συνέχισης πλειστηριασμού και υποκατάστασης άλλου δανειστή εισήχθη το πρώτον με το ν. 4335/2015. Και αυτό γιατί μέχρι τις τροποποιήσεις του νόμου αυτού η σχετική ανακοπή κατά των δηλώσεων αυτών ασκούνταν στην προθεσμία του άρθρου 934 περ. β’ ΚΠοΛΔ, όπως ίσχυε προ του ν. 4335/2015, ήτοι μέχρι τον πλειστηριασμό, πρώτη δε πράξη εκτέλεσης θεωρούνταν ανάλογα η δήλωση συνέχισης ή υποκατάστασης.

Όπως γίνεται δεκτό στη νομολογία, μετά την αναμόρφωση του άρθρου 934 με το ν. 4335/2015 και τη συγχώνευση των περιπτώσεων α’ και β’ του προϊσχύσαντος άρθρου 934 στην περίπτωση α’ του νέου άρθρου 934, με προθεσμία άσκησης της ανακοπής ενιαία 45 ημερών από την ημέρα της κατάσχεσης, και διατήρηση της ανακοπής κατά του πλειστηριασμού ως περίπτωση β’ (τέως γ’), η εν λόγω ανακοπή κατά των δηλώσεων συνέχισης πλειστηριασμού και υποκατάστασης δεν μπορεί να υπαχθεί σε καμία από τις προβλεπόμενες πλέον περιπτώσεις του άρθρου 934, έτσι ώστε να επιλεγεί από το νομοθέτη να εισαχθεί γι’ αυτές ιδιαίτερη ανακοπή, που ρυθμίστηκε αυτοτελώς στο νέο άρθρο 973 § 6.

Είναι δε προφανές ότι ο ίδιος δικαιολογητικός λόγος ισχύει και για την περίπτωση άσκησης ανακοπής κατά της δήλωσης συνέχισης πλειστηριασμού, σε περίπτωση ματαίωσης του προηγούμενου λόγω μη εμφάνισης πλειοδοτών του άρθρου 966 § 1 του ΚΠολΔ, που αποτελεί ειδική μορφή δήλωσης συνέχισης πλειστηριασμού του άρθρου 973 § 1 του ΚΠολΔ, έτσι ώστε και η τελευταία αυτή ανακοπή να προβλέπεται και να ρυθμίζεται από το άρθρο 973 § 6 του ΚΠολΔ. Με την ανακοπή του άρθρου 973 § 6 του ΚΠολΔ δύνανται να προβάλλονται λόγοι, οι οποίοι αφορούν το κύρος της δήλωσης αυτής.

Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι οι αντιρρήσεις, που μπορούν να προβληθούν με το σχετικό ένδικο βοήθημα, πρέπει πρώτιστα να αφορούν είτε πρωτογενείς πλημμέλειες της επίδικης πράξης εκτέλεσης (δήλωσης συνέχισης ή υποκατάστασης), καθώς και συνεπακόλουθα στις πράξεις που ακολούθησαν αυτής (άρθρο 973 § 1 του ΚΠολΔ), είτε δευτερογενείς ακυρότητες της δήλωσης συνέχισης ή υποκατάστασης που προκύπτουν από δικονομικά ανίσχυρες προγενέστερες πράξεις εκτέλεσης στις οποίες στηρίζεται η επίδικη πράξη εκτέλεσης (π. χ. την κατάσχεση).

Η δεύτερη όμως ως άνω περίπτωση (δευτερογενούς ακυρότητας) τελεί υπό την προϋπόθεση ότι κατά τον χρόνο που έλαβε χώρα η (μετέπειτα προσβαλλόμενη) δήλωση συνέχισης, οι εν λόγω (προγενέστερες ανίσχυρες) πράξεις είτε έχουν ακυρωθεί με δικαστική απόφαση είτε έστω έχουν παύσει να υφίστανται και να παράγουν έννομες συνέπειες με κάθε άλλο νόμιμο τρόπο (π. χ απόφαση για ανατροπή κατάσχεσης, δήλωση παραίτησης από κατάσχεση κ. α.).

Σε κάθε περίπτωση-ανεξάρτητα από τον λόγο που προτείνεται με την ανακοπή του άρθρου 973 § 1 του ΚΠολΔ και το ποια πράξη εκτέλεσης αφορά αυτός (ο λόγος)-το αίτημα της ανακοπής του άρθρου 973 § 6 του ΚΠολΔ (όπως ανάλογα ισχύει και για την ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ) είναι η ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης εκτέλεσης, η οποία στην συγκεκριμένη ανακοπή μπορεί και πρέπει να είναι μόνο η επίδικη δήλωση συνέχισης ή υποκατάστασης και όχι άλλες προγενέστερες πράξεις της εκτελεστικής διαδικασίας (ΜΠΠειρ 1727/2023, ΜΠΠατρ 208/2023, ΜΠΡόδ 224/2022 Νόμος).