Έλλειψη εννόμου συμφέροντος συνδικαλιστικών οργανώσεων και υπαλλήλων για την προσβολή διαγωνισμού ανάθεσης υπηρεσιών σε αρχαιολογικό χώρο (ΣτΕ 806/2025)

Με πρόσφατη απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι συνδικαλιστικές οργανώσεις και υπάλληλοι δεν έχουν έννομο συμφέρον για την προσβολή διαγωνισμού ανάθεσης  υπηρεσιών έκδοσης ηλεκτρονικού εισιτηρίου και εξυπηρέτησης επισκεπτών σε αρχαιολογικό χώρο (ΣτΕ 806/2025).

Πιο αναλυτικά, τα αιτούντα συνδικαλιστικά σωματεία αρχαιοφυλάκων και αποφοίτων Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης της ίδιας ειδικότητας, καθώς και τα αιτούντα φυσικά πρόσωπα, τα οποία είναι αρχαιοφύλακες-μόνιμοι υπάλληλοι, υπάλληλοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και εν ενεργεία ή διατελέσαντες υπάλληλοι με σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου του Υπουργείου Πολιτισμού, προσέβαλαν σειρά διοικητικών πράξεων με αντικείμενο τη διενέργεια διαγωνισμού για την ανάδειξη αναδόχου σύμβασης υπηρεσιών λειτουργίας συστήματος έκδοσης ηλεκτρονικού εισιτηρίου, διαχείρισης ροών επισκεπτών και εξυπηρέτησης του κοινού μέχρι την είσοδό του στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης των Αθηνών.

Το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση ακύρωσης, ως ασκηθείσα χωρίς έννομο συμφέρον.

Προς θεμελίωση του εννόμου συμφέροντός τους, οι αιτούντες ισχυρίστηκαν ότι το έργο που ασκούν ή άσκησαν στο παρελθόν οι ίδιοι ή τα μέλη των αιτούντων σωματείων είναι το έργο που με τις προσβαλλόμενες πράξεις επιδιώκεται να ανατεθεί σε ιδιώτη ανάδοχο. Επίσης, ισχυρίστηκαν ότι σε περίπτωση υλοποίησης της ανάθεσης όσοι είναι μόνιμοι υπάλληλοι δεν θα έχουν αντικείμενο εργασίας στην ειδικότητά τους, όσοι συνδέονται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν θα μπορούν να ασκήσουν το έργο που αποτέλεσε αντικείμενο των σπουδών τους και όσοι υπηρετούν ή υπηρέτησαν με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου δυνάμει συμβάσεων, οι οποίες συνάπτονται κατ' έτος, δεν θα έχουν τη δυνατότητα να συνάψουν νέες συμβάσεις.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, κατά πάγια νομολογία, ο καθορισμός του τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας ανάγεται στην κανονιστική σχέση (οργανωτικού χαρακτήρα) μεταξύ κράτους και υπαλλήλων και δεν παρέχει σε αυτούς ή στα συνδικαλιστικά τους όργανα έννομο συμφέρον για τη δικαστική προσβολή των σχετικών πράξεων, εκτός αν οι τελευταίες αφορούν εργασιακά θέματα ή άπτονται της υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων. Τούτο ισχύει και στην περίπτωση που η Διοίκηση επιλέγει να οργανώσει την παροχή της υπηρεσίας με ανάθεση σύμβασης σε οικονομικό φορέα.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι με την ανάθεση της σύμβασης δεν επέρχεται ουσιώδης μεταβολή της υπηρεσιακής κατάστασης ούτε προσβολή εργασιακών δικαιωμάτων του προσωπικού του Δημοσίου που υπηρετεί σε θέσεις αρχαιοφυλάκων στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης Αθηνών. 

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τους μονίμους και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου υπαλλήλους, από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι με την ανάθεση της σύμβασης θα στερηθούν το αντικείμενο της υπηρεσίας τους. Τούτο, διότι το περιεχόμενο της σύμβασης περιορίζεται στη λειτουργία του υφιστάμενου συστήματος έκδοσης και διαχείρισης ηλεκτρονικού εισιτηρίου, στον έλεγχο των εισιτηρίων των εισερχομένων στον αρχαιολογικό χώρο και στην εξυπηρέτηση των επισκεπτών έξω από την περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου της Ακροπόλεως Αθηνών και έως το σημείο της εισόδου στον χώρο αυτόν. Αντιθέτως, το υπηρεσιακό αντικείμενο των  υπαλλήλων - πέραν ενός μικρού τμήματος που αφορά την έκδοση και τον έλεγχο εισιτηρίων - συνίσταται πρωτίστως στη φύλαξη και προστασία των μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και εγκαταστάσεων, περιλαμβάνει δε ευρύτατο φάσμα καθηκόντων, το οποίο ουδόλως θίγεται από την επίδικη ανάθεση και, μάλιστα, με τρόπο που να επέρχεται ουσιώδης μεταβολή της υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων. Τα ανωτέρω ισχύουν και για το προσωπικό που απασχολείται με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου.

Το δικαστήριο επεσήμανε ότι, μόνο το μελλοντικό και όλως υποθετικό ενδεχόμενο, η σύναψη της επίμαχης σύμβασης να οδηγήσει σε περιορισμό προσλήψεων προσωπικού ορισμένου χρόνου, προς αντιμετώπιση πρόσκαιρων αναγκών, δεν αρκεί για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος.

Δείτε την περίληψη της απόφασης στο adjustice.gr.