1. Προκειμένου να αποτιμηθεί κατά πόσον οι μέτοχοι και οι πιστωτές θα τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης αν το ίδρυμα υπό εξυγίανση είχε εκκαθαριστεί υπό συνήθεις διαδικασίες αφερεγγυότητας, μεταξύ άλλων, αλλά όχι αποκλειστικά, και για τους σκοπούς του άρθρου 73, διενεργείται αποτίμηση από ανεξάρτητο πρόσωπο, το συντομότερο δυνατόν, αφού έχει εφαρμοστεί η ενέργεια ή οι ενέργειες εξυγίανσης. Η εν λόγω αποτίμηση είναι διακριτή από την αποτίμηση που διενεργείται βάσει του άρθρου 36.
2. Με την αποτίμηση της παραγράφου 1 προσδιορίζεται:
α) η μεταχείριση της οποίας θα είχαν τύχει οι μέτοχοι και οι πιστωτές, ή τα οικεία συστήματα εγγύησης καταθέσεων, εάν το υπό εξυγίανση ίδρυμα, στο οποίο έχει πραγματοποιηθεί η ενέργεια ή οι ενέργειες εξυγίανσης, είχε τεθεί κατά το χρόνο αυτής της ενέργειας ή των ενεργειών σε ειδική εκκαθάριση κατά το άρθρο 145 του ν. 4261/2014 χωρίς την εφαρμογή μέτρων εξυγίανσης,
β) η πραγματική μεταχείριση της οποίας έτυχαν οι μέτοχοι και οι πιστωτές κατά την εξυγίανση του ιδρύματος, και
γ) αν υπάρχει απόκλιση μεταξύ της μεταχείρισης που αναφέρεται στην περίπτωση α' και της μεταχείρισης που αναφέρεται στη περίπτωση β'.
3. Η αποτίμηση:
α) βασίζεται στην υπόθεση ότι το υπό εξυγίανση ίδρυμα, επί του οποίου έχει πραγματοποιηθεί ενέργεια ή ενέργειες εξυγίανσης, θα είχε τεθεί κατά τον χρόνο αυτής της ενέργειας ή των ενεργειών σε συνήθη διαδικασία αφερεγγυότητας,
β) βασίζεται στην υπόθεση ότι η ενέργεια ή οι ενέργειες εξυγίανσης δεν έχουν πραγματοποιηθεί,
γ) δεν λαμβάνει υπόψη οποιαδήποτε χορήγηση έκτακτης δημόσιας χρηματοοικονομικής στήριξης στο ίδρυμα υπό εξυγίανση.
