1. Ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών του τόπου της κατοικίας ή της προσωρινής διαμονής του προστατευόμενου προσώπου μπορεί να αρνηθεί με αιτιολογημένη διάταξή του την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, αν:
α) η εντολή δεν είναι πλήρης ή δεν συμπληρώθηκε εντός της προθεσμίας που αυτός όρισε σύμφωνα με το άρθρο 10 παράγραφος 2,
β) δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 4,
γ) το μέτρο προστασίας επιβλήθηκε για πράξη, η οποία δεν είναι αξιόποινη κατά το ελληνικό δίκαιο,
δ) έχει χορηγηθεί αμνηστία στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο και το μέτρο επιβλήθηκε για πράξη ή συμπεριφορά, η οποία εμπίπτει στη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων,
ε) προβλέπεται, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, ασυλία για το πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο,
στ) το αξιόποινο της πράξης, για την οποία έχει εκδοθεί το μέτρο προστασίας, έχει παραγραφεί σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, όταν η πράξη αυτή εμπίπτει στη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων,
ζ) η αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας παραβιάζει την αρχή ne bis in idem,
η) το πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο είναι ανεύθυνο ποινικά λόγω της ηλικίας του για την πράξη για την οποία έχει εκδοθεί το μέτρο προστασίας, σύμφωνα με τους ελληνικούς ποινικούς νόμους, και
θ) το μέτρο προστασίας σχετίζεται με ποινικό αδίκημα, το οποίο έχει διαπραχθεί εν όλω ή εν μέρει στην Ελλάδα και τιμωρείται κατά το ελληνικό δίκαιο.
2. Η διάταξη με την οποία ο Εισαγγελέας αρνείται την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας επιδίδεται στο προστατευόμενο πρόσωπο, το οποίο δικαιούται να προσφύγει ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών μέσα σε προθεσμία δέκα (10) ημερών από την επίδοσή της. Για το δικαίωμα προσφυγής το προστατευόμενο πρόσωπο ενημερώνεται γραπτώς ταυτόχρονα με την επίδοση της απορριπτικής διάταξης.
3. Όταν ο Εισαγγελέας αρνείται την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, ενημερώνει σχετικά, χωρίς καθυστέρηση, την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης και, αν το κρίνει αναγκαίο, το προστατευόμενο πρόσωπο, γνωρίζοντάς του ότι μπορεί να ζητήσει την έκδοση μέτρου προστασίας δυνάμει της εθνικής του νομοθεσίας.
