Με την επιφύλαξη ευνοϊκότερων εθνικών διατάξεων, πρόσωπα που έχουν την κατοικία τους στο έδαφος κράτους μέλους και διώκονται για αδίκημα εξ αμελείας ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων άλλου κράτους μέλους, του οποίου δεν έχουν την ιθαγένεια, μπορούν να αναθέσουν την υπεράσπισή τους σε αρμόδια για το έργο αυτό πρόσωπα, ακόμη και αν δεν εμφανίζονται αυτοπροσώπως. Το δικαστήριο μπορεί ωστόσο να διατάξει την αυτοπρόσωπη εμφάνιση· σε περίπτωση μη εμφάνισης, η απόφαση που εκδίδεται επί της πολιτικής αγωγής, χωρίς το εν λόγω πρόσωπο να είχε τη δυνατότητα να αμυνθεί, μπορεί να μην αναγνωρισθεί ή να μην εκτελεσθεί στα άλλα κράτη μέλη.
Άρθρο 61 - Κανονισμός Βρυξέλλες Ι
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΣΧΥΟΣ:
01/03/2002
Κωδικοποιημένο
Σημειώσεις επί του νόμου
Ο παρών κανονισμός αντικαταστάθηκε με κανονισμό 1215/2012. Εξακολουθεί, ωστόσο, να εφαρμόζεται σε νομικές διαδικασίες που κινήθηκαν πριν από τη θέση σε εφαρμογή του κανονισμού 1215/2012 στις 10 Ιανουαρίου 2015 (για περισσότερες λεπτομέρειες, βλέπε το άρθρο 66 του κανονισμού 1215/2012).
