1. Το πρώτο εδάφιο της περίπτωσης α) της παραγράφου 3 του άρθρου 6 του π.δ. 237/1986 (ΦΕΚ 110 Α'), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«Ο ασφαλιστής ευθύνεται βάσει ενιαίου ασφαλίστρου και καθ' όλη τη διάρκεια της σύμβασης, έναντι των τρίτων που ζημιώθηκαν από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων που έχουν τον τόπο συνήθους στάθμευσής τους στην Ελλάδα, στα εδάφη των κρατών - μελών της Ε.Ε., περιλαμβανομένου και του χρονικού διαστήματος τυχόν παραμονής του οχήματος σε άλλα κράτη - μέλη κατά τη διάρκεια της σύμβασης, σύμφωνα με τη νομοθεσία και τις υποχρεωτικές καλύψεις του κράτους του ατυχήματος ή την κάλυψη που προβλέπεται από το ασφαλιστήριο ή την ελληνική νομοθεσία, όταν αυτή είναι υψηλότερη.»
2. Η παράγραφος 5 του άρθρου 6 του π.δ. 237/1986 (ΦΕΚ 110 Α'), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«5. Το ποσό ασφαλιστικής κάλυψης είναι τουλάχιστον ίσο με αυτό που καθορίζει κάθε φορά με αποφάσεις της η ΕΠ.Ε.Ι.Α., για κάθε είδος κινδύνου που υπάγεται στην υποχρεωτική ασφάλιση.
Από 1ης Ιουνίου 2009 τα ελάχιστα ποσά ασφαλιστικής κάλυψης δεν μπορεί να ορίζονται κατώτερα από αυτά που προβλέπονται ακολούθως:
α) Σε περίπτωση σωματικής βλάβης 500.000 ευρώ, ανά θύμα.
β) Σε περίπτωση υλικής ζημιάς 500.000 ευρώ, ανά ατύχημα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θυμάτων.
Από 1ης Ιανουαρίου 2011 τα ελάχιστα ποσά ασφαλιστικής κάλυψης δεν μπορεί να ορίζονται κατώτερα από αυτά που προβλέπονται ακολούθως:
α) Σε περίπτωση σωματικής βλάβης 750.000 ευρώ, ανά θύμα.
β) Σε περίπτωση υλικής ζημιάς 750.000 ευρώ, ανά ατύχημα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θυμάτων.
Από 1ης Ιουνίου 2012 τα ελάχιστα ποσά ασφαλιστικής κάλυψης δεν μπορεί να ορίζονται κατώτερα από αυτά που προβλέπονται ακολούθως:
α) Σε περίπτωση σωματικής βλάβης 1.000.000 ευρώ, ανά θύμα.
β) Σε περίπτωση υλικής ζημιάς 1.000.000 ευρώ, ανά ατύχημα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θυμάτων.
Τα ποσά της παρούσας παραγράφου αναθεωρούνται, με απόφαση της ΕΠ.Ε.Ι.Α. σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΕΔΤΚ), όπως προβλέπεται στον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2494/95 του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 1995, για τη θέσπιση εναρμονισμένων δεικτών τιμών του καταναλωτή.»
3. Η παράγραφος 6 του άρθρου 6 του π.δ. 237/1986 (ΦΕΚ 110 Α'), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«6. Ο ασφαλιστής υποχρεούται, το αργότερο, εντός τριών μηνών από την ημερομηνία κατά την οποία ο ζημιωθείς κοινοποίησε την αίτηση αποζημίωσης είτε απευθείας στην ασφαλιστική επιχείρηση του υπαιτίου του ατυχήματος είτε στον αντιπρόσωπο για το διακανονισμό των ζημιών:
α. Να υποβάλει αιτιολογημένη προσφορά αποζημίωσης σε περίπτωση που η ευθύνη δεν αμφισβητείται και η ζημιά έχει αποτιμηθεί.
β. Να υποβάλει αιτιολογημένη απάντηση επί των σημείων που περιέχονται στην αίτηση, στην περίπτωση που η ευθύνη αμφισβητείται ή δεν έχει ακόμη διαπιστωθεί σαφώς ή σε περίπτωση που η ζημιά δεν έχει αποτιμηθεί πλήρως.
Σε περίπτωση παράβασης της περίπτωσης του εδαφίου α' της παρούσας παραγράφου, οφείλεται ο εκάστοτε προβλεπόμενος τόκος υπερημερίας επί του ποσού της αποζημίωσης την οποία προσφέρει η ασφαλιστική επιχείρηση στον ζημιωθέντα, μετά τη λήξη του διμήνου και μέχρι την ημέρα της προσφοράς. Η μη συμμόρφωση του ασφαλιστή προς τις ανωτέρω υποχρεώσεις επισύρει τις κυρώσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 38 του παρόντος διατάγματος, ενώ η επανειλημμένη μη συμμόρφωση επισύρει, κατ' επιλογή της ΕΠ.Ε.Ι.Α., τις κυρώσεις, είτε του άρθρου 120 του ν.δ. 400/1970 (ΦΕΚ 10 Α'), όπως ισχύει, είτε του άρθρου 38 παράγραφος 1 του παρόντος διατάγματος. Η ρύθμιση αυτή ισχύει και για το διακανονισμό των ζημιών που γίνεται μέσω του Γραφείου Διεθνούς Ασφάλισης.»
