logo-print

Αντιδικία γονέων για τον εμβολιασμό του ανηλίκου τέκνου τους (ΜΠΑ 5763/2022)

Το δικαστήριο υποχρέωσε προσωρινά την καθ’ ης να μεριμνήσει και να προβεί εντός έξι μηνών σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για τον εμβολιασμό του ανηλίκου

13/10/2022

13/10/2022

CBWK 2024
Η επιμέλεια του παιδιού κατά τον Αστικό Κώδικα

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΚΚΑΣ

ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Στο δικαστήριο των ασφαλιστικών μέτρων κατέφυγε πατέρας, προκειμένου να αρθεί η διαφωνία του με τη μητέρα του ηλικίας 5 ετών τέκνου τους, αναφορικά με τον εμβολιασμό του τέκνου (ΜΠΑ 5763/2022).

Συγκεκριμένα, ο αιτών, εκθέτοντας ότι έχει ανακύψει διαφωνία μεταξύ τους σχετικά με τον εμβολιασμό του ανηλίκου τέκνου τους με τα εμβόλια που εντάσσονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού των παιδιών, καθόσον η καθ’ ης η αίτηση δεν επιθυμεί τον εμβολιασμό του υιού τους για τους δικούς της προσωπικούς λόγους, λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη ότι ο εμβολιασμός είναι υποχρεωτικός για την εγγραφή του τέκνου τους στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο και ιατρικά επιβεβλημένος για την προστασία της υγείας του, επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση και επικείμενο κίνδυνο, αιτήθηκε την άρση της διαφωνίας του ιδίου και της καθ’ ης με την υποχρέωση της τελευταίας να μεριμνήσει για την πραγματοποίηση του εμβολιασμού του ανηλίκου τέκνου τους με τα προβλεπόμενα εμβόλια.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, κατά την άσκηση της γονικής τους μέριμνας οι γονείς καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων προς το συμφέρον των τέκνων τους, σε περίπτωση δε διαφωνίας αποφασίζει το δικαστήριο (άρθρο 1512 ΑΚ). Η διάταξη αυτή είναι γενική και ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις που οι γονείς διαφωνούν και καθιερώνει την αρχή της επικουρικότητας του ρόλου του Δικαστηρίου, το οποίο επιλαμβάνεται μόνο κατ’ εξαίρεση και μόνο για την επίλυση διαφωνιών των γονέων σε επιμέρους ζητήματα που αφορούν την άσκηση της γονικής μέριμνας των τέκνων τους

Περαιτέρω, υποχρεωτικά πλέον συναποφασίζονται από τους γονείς του ανηλίκου όλα τα ζητήματα που αφορούν την υγεία του, εκτός από τα εντελώς τρέχοντα και τα επείγοντα. Η αιτιολογία για την πρόβλεψη τόσο διευρυμένης συναπόφασης των γονέων είναι ότι οι επιλογές σε θέματα υγείας, ακόμη και όταν δεν αφορούν περιστάσεις ιδιαίτερης βαρύτητας, έχουν τη γενική τάση να επιδρούν αποφασιστικά, ενδεχομένως και κατά τρόπο μη αναστρέψιμο, στη ζωή και την εξέλιξη του ανθρώπου. Επομένως, εφόσον ο γονέας στον οποίο έχει ανατεθεί αποκλειστικά η επιμέλεια, είναι αντίθετος στον εμβολιασμό του παιδιού, ενώ ο άλλος γονέας διαφωνεί, θα αποφασίσει το Δικαστήριο με βάση το συμφέρον του παιδιού, κατ’ άρθρο 1512 ΑΚ.

Εν προκειμένω, το δικαστήριο διαπίστωσε κατά πιθανολόγηση ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων δεν έχει εμβολιασθεί από τη βρεφική του ηλικία έως με τα εμβόλια που εντάσσονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού των παιδιών, κατόπιν επιθυμίας της μητέρας του, την οποία αποδέχθηκε ο αιτών έως τη συμπλήρωση των τριών ετών της ηλικίας του προς αποφυγή περαιτέρω εντάσεων και προστριβών μεταξύ τους και με την προσδοκία ότι θα την μεταπείσει στο μέλλον. Ωστόσο, η καθ’ ης παρέμεινε αμετάπειστη και για το λόγο αυτό ο αιτών με εξώδικη διαμαρτυρία την κάλεσε να προβούν άμεσα στον εμβολιασμό του τέκνου τους με τα προβλεπόμενα εμβόλια. Η καθ’ ης ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι ο εμβολιασμός του υιού τους συνιστά μία περιττή ιατρική πράξη, στην οποία δεν είναι αναγκαίο ούτε υποχρεωτικό να υποβληθεί, ενόψει του ότι δεν πάσχει από οποιαδήποτε ασθένεια και συνεκτιμώντας τις προσωρινές ή μόνιμες ανεπιθύμητες παρενέργειες που προκαλούν τα εμβόλια στα παιδιά.

Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν προσδιορίζεται από την καθ’ ης επακριβώς και με σαφήνεια κάποιος ειδικός λόγος υγείας και, συγκεκριμένα, οποιαδήποτε πάθηση του ανηλίκου ή ενεργή ιατρική νόσος ή άλλη σοβαρή ασθένεια του ιδίου στο παρελθόν, η οποία να στοιχειοθετεί βάσιμα την απόκλιση και εξαίρεσή του από το ισχύον Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών των παιδιών, η δε γενικόλογη αναφορά περί προσωπικών δεδομένων και πιθανών παρενεργειών των εμβολίων δεν συνιστά καθ’ οιονδήποτε τρόπο ιατρική αντένδειξη.

Εξάλλου, η ιατρική πράξη του εμβολιασμού νηπίων και παιδιών κρίνεται, σύμφωνα με τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα, αναγκαία και πρόσφορη για την προστασία της υγείας τόσο των εμβολιαζομένων όσο και τρίτων, καθόσον αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και ειδικότερα της προστασίας της δημοσίας υγείας. Επιπροσθέτως η εμφάνιση σε στατιστικά πολύ μικρό αριθμό περιπτώσεων σοβαρών παρενεργειών ορισμένων εμβολίων πιθανολογείται ότι δεν καθιστά συνταγματικά ανεπίτρεπτη τη νομοθετική πρόβλεψη του εμβολιασμού νηπίων και παιδιών, η οποία είναι ανεκτή χάριν του δημοσίου συμφέροντος.

Κατόπιν των ανωτέρω, το δικαστήριο υποχρέωσε προσωρινά την καθ’ ης, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας αποκλειστικά την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της, να μεριμνήσει και να προβεί εντός χρονικού διαστήματος έξι μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες που κατατείνουν στην πραγματοποίηση του εμβολιασμού του ανηλίκου τέκνου της με τα εμβόλια, που εντάσσονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού των παιδιών του έτους 2022.

Απόσπασμα απόφασης

Στην προκειμένη περίπτωση η καθ’ ης η αίτηση προσκόμισε, μεταξύ άλλων, ως δικαιολογητικό για την εγγραφή του ανηλίκου υιού της στο Νηπιαγωγείο την από 16-7-2020 ιατρική γνωμάτευση του παιδίατρου ., που υπηρετεί στο Κέντρο Υγείας Αχαρνών (περί ιατρικής αντένδειξης και επομένως εξαίρεσής του από τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των ανηλίκων), στην οποία ο τελευταίος βεβαιώνει, μεταξύ άλλων, ότι: «.. Η παρούσα βεβαίωση ιατρικής αντένδειξης (ενν. για τον ανήλικο .) χορηγείται μετά από επιθυμία της μητέρας του κας . λόγω μη επιθυμίας εμβολιασμών (προσωπικά δεδομένα και πιθανές παρενέργειες». Από το περιεχόμενο της ανωτέρω ιατρικής γνωμάτευσης πιθανολογείται ότι δεν προσδιορίζεται επακριβώς και με σαφήνεια σ’ αυτήν κάποιος ειδικός λόγος υγείας και συγκεκριμένα οποιαδήποτε πάθηση του ανηλίκου ή ενεργή ιατρική νόσος ή άλλη σοβαρή ασθένεια του ιδίου στο παρελθόν, η οποία να στοιχειοθετεί βάσιμα την απόκλιση και εξαίρεσή του από το ισχύον Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών των παιδιών βάσει και της επιθυμίας της μητέρας του, η δε γενικόλογη αναφορά περί προσωπικών δεδομένων και πιθανών παρενεργειών των εμβολίων δεν συνιστά καθ’ οιονδήποτε τρόπο ιατρική αντένδειξη. Εξάλλου η ιατρική πράξη του εμβολιασμού νηπίων και παιδιών κρίνεται, σύμφωνα με τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα, αναγκαία και πρόσφορη για την προστασία της υγείας τόσο των εμβολιαζομένων όσο και τρίτων, καθόσον αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και ειδικότερα της προστασίας της δημοσίας υγείας, δεδομένου ότι προστατεύει τους εμβολιαζόμενους από την ανάπτυξη σοβαρών λοιμωδών νοσημάτων και μειώνει την διασπορά τους στην ευρύτερη κοινότητα με τον μηχανισμό της συλλογικής ανοσίας. Επιπροσθέτως η εμφάνιση σε στατιστικά πολύ μικρό αριθμό περιπτώσεων σοβαρών παρενεργειών ορισμένων εμβολίων πιθανολογείται ότι δεν καθιστά συνταγματικά ανεπίτρεπτη τη νομοθετική πρόβλεψη του εμβολιασμού νηπίων και παιδιών, η οποία είναι ανεκτή χάριν του δημοσίου συμφέροντος (βλ. ΣτΕ 622/2021, ΤΝΠ Νόμος), λαμβανομένου υπόψη ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν προβάλλονται από την καθ’ ης συγκεκριμένα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα σχετικά με στατιστική πιθανότητα εμφάνισης δυσανάλογου αριθμού σοβαρών παρενεργειών συνεπεία του εμβολιασμού των παιδιών. Επομένως ο υποχρεωτικός εμβολιασμός των παιδιών με το ανωτέρω εμβόλια υπό το φως του άρθρου 21 παρ. 3 του Συντάγματος, από το οποίο γεννάται ευθεία υποχρέωση του Κράτους για τη λήψη θετικών μέτρων προστασίας της υγείας των πολιτών, συνιστά θεμιτό περιορισμό του ατομικού δικαιώματος στην υγεία χάριν προστασίας της δημόσιας υγείας (βλ. ΣτΕ 692/2012, ΔιοικΕφΑθ 1390/2022, ΤΝΠ Νόμος). Μετά ταύτα ο ισχυρισμός της καθ’ ης περί παραβίασης των δικαιωμάτων στην προστασία της αξιοπρέπειας και στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανηλίκου τέκνου της, όπως αυτά κατοχυρώνονται στις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος, είναι απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος. Πέραν τούτου η καθ’ ης υποστηρίζει με το σημείωμά της ότι δεν υφίσταται επείγουσα περίπτωση λήψης ασφαλιστικών μέτρων, την οποία επιχειρεί να θεμελιώσει στην καλή υγεία του ανηλίκου υιού της, για την οποία προσκομίζει την από 19-4-2022 ιατρική γνωμάτευση του παιδιάτρου .. Ο ως άνω ισχυρισμός της είναι απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος, διότι η καλή κλινική σωματική υγεία του ανηλίκου δεν αναιρεί την αναγκαιότητα και προσφορότητα του εμβολιασμού του, ενόψει της φοίτησής του αρχικά στο Νηπιαγωγείο και ακολούθως στο Δημοτικό Σχολείο, εκτός από τη συνδρομή ιατρικής αντένδειξης, η οποία πιθανολογείται ότι δεν υφίσταται, κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα. Επιπροσθέτως η καθ’ ης υποστηρίζει ότι τυχόν ουσιαστική παραδοχή της αίτησης παραβιάζει την απαγορευτική ρήτρα του άρθρου 692 παρ. 4 ΚΠολΔ περί πλήρους ικανοποίησης του ασφαλιστέου δικαιώματος. Ο εν λόγω ισχυρισμός είναι απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος, διότι η ως άνω διάταξη δεν θίγεται σε περίπτωση προστασίας του απολύτου δικαιώματος του ανηλίκου στη ζωή και την υγεία του (βλ. ΜονΠρΑθ. 4226/2022, ΜονΠρΑθ. 5083/2015, ΤΝΠ Νόμος). Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, με αποκλειστικό γνώμονα και κριτήριο την εξυπηρέτηση του βέλτιστου συμφέροντος του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων (άρθρο 1511 παρ. 2 ΑΚ) (βλ. ΜονΕφΘεσ. 848/2022, ΤΝΠ Νόμος), η αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσία βάσιμη και να υποχρεωθεί προσωρινά η καθ’ ης η αίτηση, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας αποκλειστικά την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της ., να μεριμνήσει και να προβεί εντός χρονικού διαστήματος έξι μηνών από τη δημοσίευση της παρούσας σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες που κατατείνουν στην πραγματοποίηση του εμβολιασμού του ανηλίκου τέκνου της με τα εμβόλια, που εντάσσονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού των παιδιών του έτους 2022, ήτοι τα εμβόλια της: 1) Ηπατίτιδας Β, 2) Διφθερίτιδας - Τετάνου - Κοκκύτη (DTap), 3) Πολυομυελίτιδας IPV, 4) Αιμοφίλου ινφλουένζας τύπου b (Hib), 5) Πνευμονιόκοκκου συζευγμένου (PCV) και πολυσακχαριδικού (PPSV23) (το δεύτερο σε άτομα αυξημένου κινδύνου), 6) Μηνιγγιτιδόκοκκου οροομάδας C συζευγμένου (MCC) και οροομάδων Α,C,W135,Y συζευγμένου (MenACWC) και B πρωτεϊνικού (Menb-4c) (τα δύο τελευταία σε άτομα αυξημένου κινδύνου), 7) Ιλαράς, Παρωτίτιδας, Ερυθράς (ΜΜR), 8) ανεμευλογιάς (VAR), 9) Ηπατίτιδας Α (HepA), 10) Γρίπης και 11) Ρότα - ιού, σε Δημόσιο Νοσοκομείο ή Δημόσια Δομή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Παράλληλα πρέπει να απειληθεί χρηματική ποινή εξακοσίων (600,00) ευρώ εις βάρος της καθ’ ης για κάθε παράβαση της ανωτέρω διάταξης της απόφασης. Τέλος τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων λόγω της σχέσης που τους συνδέει κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ.

Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο dsanet.gr

Κληρονομικό Δίκαιο Στ έκδοση

ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Υποκειμενικά σύνθετες δίκες στις αυτοκινητικές διαφορές - Σειρά ΠΠΔ Νο 5

ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΕΝΟΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

send