Αυτόφωρο έγκλημα κατά δικαστικού λειτουργού: Ποια η κατά τόπον αρμοδιότητα (ΑΠ 336/2021)

Το δικαστήριο του Αρείου Πάγου (ΑΠ 336/2021, Ε΄ ποινικό τμήμα σε Συμβούλιο) απέρριψε αίτηση της Αντεισαγγελέως Εφετών Θεσσαλονίκης, με την οποία ζητούνταν ο κανονισμός αρμοδιότητας κατά παραπομπή δύο ποινικών υποθέσεων από τις αρμόδιες εισαγγελικές και δικαστικές αρχές του Εφετείου Θεσσαλονίκης σε άλλες εισαγγελικές και δικαστικές αρχές ισόβαθμου και ομοειδούς δικαστηρίου, ως μη στηριζόμενη στο νόμο.

Από το άρθρο 135 του ΚΠΔ, προκύπτει ότι όταν ο εγκαλών ή ο ζημιωμένος ή ο κατηγορούμενος είναι δικαστικός λειτουργός από το βαθμό του παρέδρου σε πρωτοδικείο ή εισαγγελία και άνω και υπηρετεί στο αρμόδιο σύμφωνα με τα άρθρα 122-125 του ίδιου κώδικα δικαστήριο, διατάσσεται η παραπομπή της υπόθεσης σε άλλο ισόβαθμο και ομοειδές δικαστήριο.

Κατά ρητή, ωστόσο, νομοθετική πρόβλεψη, η εν λόγω ρύθμιση του άρθρου 135 στοιχ. ε' του ΚΠΔ δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση των αυτόφωρων εγκλημάτων που στρέφονται κατά της τιμής και της σωματικής ακεραιότητας δικαστικών λειτουργών (δικαστών και εισαγγελέων). Η εξαίρεση αυτή καταλαμβάνει τα σχετικά εγκλήματα κατά της τιμής και της σωματικής ακεραιότητας που τελούνται τόσο στο ακροατήριο όσο και εκτός ακροατηρίου, καθώς δεν απαιτείται να σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων των δικαστικών λειτουργών.

Εν προκειμένω, ο Εισαγγελέας Εφετών Θεσσαλονίκης υπέβαλε κατά δύο ατόμων εγκλήσεις, με τις οποίες ζήτησε την ποινική δίωξη και τιμωρία τους για τα αδικήματα της συκοφαντικής δυσφήμησης μέσω του διαδικτύου από κοινού και κατ' εξακολούθηση και της εξύβρισης μέσω του διαδικτύου από κοινού και κατ' εξακολούθηση. Στις εν λόγω εγκλήσεις, σημείωσε πως «πρόκειται για διαρκή εγκλήματα, η αφετηρία των οποίων τοποθετείται στο χρόνο εκάστης δημοσιεύσεως, ενώ η υποβολή εγκλήσεως και η επ' αυτοφώρω σύλληψη των δραστών δύναται να λάβει χώρα ανά πάσα στιγμή της διάρκειας εκάστης δημοσιεύσεως».

Εν συνεχεία, σχηματίστηκαν δύο ποινικές δικογραφίες, οι συλληφθέντες στα πλαίσια του αυτοφώρου παραπέμφθηκαν σε δίκη και εκδόθηκαν δύο αποφάσεις, με τις οποίες οι κατηγορούμενοι κηρύχθηκαν ένοχοι των προαναφερομένων πράξεων (συκοφαντική δυσφήμηση μέσω του διαδικτύου από κοινού και κατ' εξακολούθηση και εξύβριση μέσω του διαδικτύου από κοινού και κατ' εξακολούθηση), ενώ επίσης ορίστηκε η έφεση να μην έχει αναστέλλουσα δύναμη.

Κατά των δύο ως άνω αποφάσεων του Αυτοφώρου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, οι καταδικασθέντες κατηγορούμενοι άσκησαν εφέσεις και υπέβαλλαν αιτήσεις αναστολής εκτέλεσης αυτών.

Στο στάδιο αυτό, η Αντεισαγγελέας Εφετών Θεσσαλονίκης, απευθυνόμενη προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ζήτησε τον κανονισμό αρμοδιότητας κατά παραπομπή.

Ωστόσο, κατά την κρίση του δικαστηρίου, η κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα ως μη στηριζόμενη στο νόμο.

Ειδικότερα, ο εγκαλών είναι μεν εν ενεργεία δικαστικός λειτουργός και υπηρετεί στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης ως Εισαγγελέας Εφετών, δεν συντρέχει ωστόσο νόμιμη περίπτωση κανονισμού αρμοδιότητας κατά παραπομπή. Και τούτο, διότι πρόκειται για αυτόφωρα εγκλήματα σε βάρος του ως άνω δικαστικού λειτουργού στρεφόμενα κατά της τιμής του, ήτοι οι καταγγελθείσες υπ' αυτού ως τελεσθείσες σε βάρος του προαναφερόμενες αξιόποινες πράξεις, για τις οποίες καταδικάστηκαν οι κατηγορούμενοι πρωτοδίκως, αποτελούν εγκλήματα κατά της τιμής, ανήκοντα στο εικοστό πρώτο κεφάλαιο του ΠΚ, επ' αυτοφώρω καταληφθέντα (άρθρο 242 ΚΠΔ). Συνεπώς, κατά τη ρητή νομοθετική πρόβλεψη της περίπτωσης ε' εδ. β' του άρθρου 135 του ΚΠΔ, δεν διατάσσεται παραπομπή των ανωτέρω υποθέσεων σε άλλο δικαστήριο.

Απόσπασμα απόφασης

Η Αντεισαγγελέας Εφετών Θεσσαλονίκης με το με αρ. πρωτ. ...,...18-3-2021 έγγραφο της απευθυνόμενη προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ζήτησε τον κανονισμό αρμοδιότητας κατά παραπομπή, για το λόγο ότι όπως αναφέρει "ο παθών και εγκαλών των ανωτέρω πράξεων επί των οποίων εκδόθηκαν οι δύο ανωτέρω καταδικαστικές αποφάσεις υπηρετεί ως Εισαγγελέας Εφετών στην κατά τόπο αρμόδια να αποφανθεί Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης από 27-10-2020 έως και σήμερα".

Στην προκειμένη όμως υπόθεση ναι μεν ο ανωτέρω εγκαλών Β. Φ. είναι εν ενεργεία δικαστικός λειτουργός και υπηρετεί στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης ως Εισαγγελέας Εφετών, δεν συντρέχει ωστόσο νόμιμη περίπτωση κανονισμού αρμοδιότητας κατά παραπομπή, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην μείζονα σκέψη, καθόσον από τα συνοδεύοντα την υπό κρίση αίτηση στοιχεία προκύπτει ότι πρόκειται για αυτόφωρα εγκλήματα σε βάρος του ως άνω δικαστικού λειτουργού στρεφόμενα κατά της τιμής του, ήτοι ότι οι καταγγελθείσες υπ' αυτού ως τελεσθείσες σε βάρος του προαναφερόμενες αξιόποινες πράξεις, για τις οποίες καταδικάστηκαν οι κατηγορούμενοι πρωτοδίκως με τις παραπάνω αποφάσεις του Αυτοφώρου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, αποτελούν εγκλήματα κατά της τιμής, ανήκοντα στο εικοστό πρώτο κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα, επ' αυτοφώρω καταληφθέντα (άρθρο 242 ΚΠΔ) και συνεπώς, κατά τη ρητή νομοθετική πρόβλεψη της περίπτωσης ε' εδ. β' του άρθρου 135 ΚΠΔ, δεν διατάσσεται παραπομπή των ανωτέρω υποθέσεων σε άλλο δικαστήριο.

Επομένως, η υπό κρίση αίτηση της Αντεισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης με την οποία ζητείται ο κανονισμός αρμοδιότητας κατά παραπομπή των ανωτέρω ποινικών υποθέσεων από τις αρμόδιες εισαγγελικές και δικαστικές αρχές του Εφετείου Θεσσαλονίκης σε άλλες εισαγγελικές και δικαστικές αρχές ισόβαθμου και ομοειδούς δικαστηρίου, πρέπει να απορριφθεί ως μη στηριζόμενη στο νόμο.

Δείτε αναλυτικά την απόφαση εδώ.