Πρόστιμο για υποκλοπή μεταφορικού έργου (ΔΠρΘεσ 6197/2024)
Δεν επαρκεί η εκ των υστέρων σύνταξη ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης του οχήματος και του φορολογικού παραστατικού.
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ & ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ / ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ & ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ / ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
ΔΠΘ 6197/2024
Προσφυγή - Πρόστιμο υποκλοπής μεταφορικού έργου.
Στην περίπτωση που αρμοδίως διαπιστώνεται η πραγματοποίηση επιβατικής μεταφοράς από όχημα δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσης η οποία έχει ανατεθεί σε άλλο φορέα ή πρόσωπο κατόπιν κομίστρου ο οδηγός του οχήματος καθώς και ο ιδιοκτήτης του, εάν δεν συμπίπτουν οι ιδιότητες αυτές στο ίδιο πρόσωπο, τιμωρείται με πρόστιμο.
Ο προσφεύγων κατελήφθη εντός του χώρου στάθμευσης του αεροδρομίου «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» να επιβιβάζει εντός Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου αλλοδαπούς με τις αποσκευές τους και οι τελευταίοι δήλωσαν ότι είχαν προπληρώσει την μεταφορά στο ξενοδοχείο τους.
Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις νόμιμης, από γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων, εκμίσθωσης επιβατικού ιδιωτικής χρήσης οχήματος με οδηγό μέσω προκρατήσεως με αντίστοιχη σύμβαση ελάχιστης διάρκειας και χωρίς καταβολή κομίστρου του αρ.1 του ν.4093/2012.
Δεν επαρκεί η εκ των υστέρων σύνταξη ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης του οχήματος και του φορολογικού παραστατικού.
Το πρόστιμο επιβάλλεται κατά δέσμια αρμοδιότητα της Διοίκησης με μόνη την διαπίστωση των αντικειμενικών προϋποθέσεων και δεν έχει έδαφος εφαρμογής η αρχή της αναλογικότητας- Απορρίπτει την προσφυγή.
Απόσπασμα απόφασης:
5. Ε π ε ι δ ή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, προκύπτουν τα εξής:
Στο πλαίσιο ελέγχων που πραγματοποιούνται σε τακτική βάση από τα όργανα του Τμήματος Τροχαίας της Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Κρατικού Αερολιμένα Θεσσαλονίκης για ζητήματα υποκλοπής μεταφορικού έργου επιβατών, στις 6.6.2023 και ώρα 14:22 έλεγχος εντοπίσθηκε εντός του χώρου στάθμευσης με το διακριτικό γνώρισμα Ρ-4 στο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» Θεσσαλονίκης το με αριθμ. κυκλοφορίας …ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο. Τα αστυνομικά όργανα προσεγγίζοντας το παραπάνω όχημα διαπίστωσαν ότι εντός αυτού ο προσφεύγων επιβίβαζε άτομα, υπηκοότητας Ιαπωνίας, μαζί με τα προσωπικά τους αντικείμενα (αποσκευές). Ερωτηθείς ο προσφεύγων σχετικά με το είδος της μεταφοράς απάντησε ότι κατέχει εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων και ότι επρόκειτο να μεταφέρει τα συγκεκριμένα άτομα στο ξενοδοχείο «…..».
Κατόπιν τούτου τα αστυνομικά όργανα ζήτησαν από τον προσφεύγοντα να τους επιδείξει την οικεία σύμβαση μίσθωσης και τις διατακτικές μεταφοράς-ταξιδίου (voucher) με τα προσωπικά στοιχεία των προσώπων που παραλάμβανε, ωστόσο, ο ίδιος δήλωσε ότι δεν έχει συνταχθεί σχετική σύμβαση αλλά θα προέβαινε σε σύνταξή της όταν θα έφτανε στο παραπάνω ξενοδοχείο με έτερο άτομο εκτός δηλαδή των ατόμων που θα είχε ήδη επιβιβάσει. Εν συνεχεία, τα αστυνομικά όργανα ζήτησαν πληροφορίες από τους επιβαίνοντες σχετικά με τη διενεργούμενη μεταφορά τους στο ξενοδοχείο, οι οποίοι δήλωσαν ότι δεν έχουν προχωρήσει σε μίσθωση αυτοκινήτου, αλλά η μεταφορά τους από και προς το αεροδρόμιο περιλαμβάνονταν στο πακέτο διαμονής τους (σχ. η από 6.6.2023 αναφορά των αστυνομικών που διεξήγαγαν τον επίμαχο έλεγχο).
Με τα δεδομένα αυτά, τα αστυνομικά όργανα κατέληξαν στην κρίση ότι επρόκειτο για περίπτωση υποκλοπής μεταφορικού έργου από τον προσφεύγοντα, κατά παράβαση των διατάξεων των περ. 1 και 6 της υποπ. Η.2. της παρ. 2 του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 σε συνδυασμό με την υπ’ αριθμ. 154785/15.5.2023 υπουργική απόφαση και προχώρησαν σε βεβαίωση σε βάρος του της παραπάνω παράβασης με τη με αριθμ. …/6.6.2023 πράξη, δυνάμει της οποίας του επέβαλαν συγχρόνως πρόστιμο ύψους 3.000,00 ευρώ, κατ’ επίκληση του άρθρου 18 του ν. 1903/1990, όπως αυτό ίσχυε τροποποιηθέν με το άρθρο 36 του ν. 4663/2020.
Ακολούθως, την επομένη, ήτοι στις 7.6.2023, ο προσφεύγων προσήλθε στην υπηρεσία και προσκόμισε φωτοαντίγραφο του με αριθμ. …… ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης το επίμαχου με αριθμ. … ιδιωτικής χρήσης αυτοκινήτου, μάρκας …., εννέα θέσεων, ιδιοκτησίας της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας «SG» με διακριτικό τίτλο «….» (οδός …. αρ. … Θεσσαλονίκη) δραστηριοποιούμενης στην παροχή υπηρεσιών ενοικίασης οχημάτων, το οποίο είχε καταρτιστεί μεταξύ της παραπάνω εταιρείας και του …. (κάτοικου περιοχής ….. Θεσσαλονίκης) για λογαριασμό της εταιρείας με την επωνυμία «TE.. ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ», με αναγραφόμενη ημερομηνία αναχώρησης στις 6.6.2023 και ώρα 15:00 και ημερομηνία επιστροφής στις 7.6.2023 και ώρα 15:00. Μαζί με το ανωτέρω συμφωνητικό, ο προσφεύγων επίσης προσκόμισε το με αριθμ. …./6.6.2023 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών έκδοσης της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας «SG» επ’ ονόματι της ανώνυμης εταιρείας «TE» για την ενοικίαση οχήματος ποσού 100,44 ευρώ. Εν συνεχεία, στις 9.6.2023, ο προσφεύγων απέστειλε μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, την από 9.6.2023 έγγραφη ένστασή του και ζήτησε την ακύρωση της με αριθμ. …./6.6.2023 πράξης βεβαίωσης παράβασης του αρμοδίου αστυνομικού του Τμήματος Τροχαίας της Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Κρατικού Αερολιμένα Θεσσαλονίκης.
Ειδικότερα, ισχυρίσθηκε ότι τυγχάνει διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος της ανωτέρω ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας «SG», η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα μίσθωσης οχημάτων. Στις 6.6.2023 και ενώ παρέδιδε το ήδη μισθωμένο δυνάμει του υπ’αριθμ. …συμφωνητικού μίσθωσης και του υπ’αριθμ. … Τ.Π.Υ. με αριθμ. κυκλοφορίας ….. όχημα ιδιοκτησίας της εταιρείας βεβαιώθηκε σε βάρος του πρόστιμο για τη δήθεν εκτέλεση μεταφορικού έργου από οδηγό με κόμιστρο μη δικαιούχο. Ωστόσο, κατά τα υποστηριζόμενα από τον προσφεύγοντα, ο ίδιος ουδέποτε εκτέλεσε καθήκοντα οδηγού με αμοιβή, αντιθέτως, βρισκόταν στο αεροδρόμιο υπό την ιδιότητα του διαχειριστή της ανωτέρω εταιρείας, προκειμένου να παραδώσει το μισθωμένο όχημα δυνάμει της προρρηθείσας σύμβασης μίσθωσης. Άλλωστε, το όχημα της εταιρείας ήταν ακινητοποιημένο με σβηστή μηχανή στο παρκινγκ του αεροδρομίου χωρίς επιβάτες εν αναμονή της άφιξης του υπαλλήλου της μισθώτριας εταιρείας με την επωνυμία «TΕ» …... Οι δε αστυνομικοί της υπηρεσίας, παραταύτα, βεβαίωσαν όλως καταχρηστικά το ένδικο πρόστιμο. Προς επίρρωση των ισχυρισμών του ο προσφεύγων επισύναψε στην ένσταση, πλέον των ανωτέρω εγγράφων τα νομιμοποιητικά έγγραφα της εταιρείας «SG».
Με την προσβαλλόμενη απόφαση του Τμηματάρχη του Τμήματος Τροχαίας της Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Κρατικού Αερολιμένα Θεσσαλονίκης, η ένσταση του προσφεύγοντος απορρίφθηκε ως αβάσιμη, με την αιτιολογία ότι ο προσφεύγων υπέπεσε στην αποδοθείσα παράβαση των διατάξεων της υποπαρ. Η.2 της παρ. Η. του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 και του άρθρου 36 του ν. 4663/2020, έχοντας καταληφθεί να εκτελεί επιβατική μεταφορά με κόμιστρο δίχως να πληροί τις προϋποθέσεις των ανωτέρω διατάξεων. Ειδικότερα, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, αφενός ο προσφεύγων, ως οδηγός του οχήματος, δεν έφερε μαζί του έγγραφο μίσθωσης, ισχυρισθείς ότι θα προέβαινε στη σύνταξη αυτού κατά την άφιξη στον προορισμό του, κατά δήλωση δε των επιβατών οι ίδιοι δεν είχαν προβεί σε σχετική κράτηση για τη μεταφορά τους, αφετέρου από την έρευνα που διενεργήθηκε από τα αστυνομικά όργανα στο ψηφιακό μητρώο φορέων διαμεσολάβησης και συμβάσεων Ε.Ι.Χ. με οδηγό του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών δεν προέκυψε ότι υπήρχε καταχώριση του επίμαχου οχήματος με αριθμ. κυκλοφορίας. … σε αδειοδοτούμενη από τον Ε.Ο.Τ. επιχείρηση για ολική εκμίσθωση με οδηγό μέσω προκρατήσεως με αντίστοιχη σύμβαση ελάχιστης διάρκειας τριών ωρών.
6. Ε π ε ι δ ή, με την υπό κρίση προσφυγή, όπως αυτή αναπτύσσεται με το επ’ αυτής υπόμνημα, ο προσφεύγων αμφισβητεί την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και ζητεί την ακύρωσή της, ισχυριζόμενος ότι στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.
Ειδικότερα, επαναφέροντας τους ισχυρισμούς που διατύπωσε με την ένστασή του, υποστηρίζει ότι είναι ο νόμιμος εκπρόσωπος της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας «SG» και το διακριτικό τίτλο «…» με αντικείμενο την εν γένει διαχείριση και εκμετάλλευσης επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης. Πρόκειται για μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση στην οποία απασχολείται κυρίως ο ξάδερφός του, καθώς ο ίδιος αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Στο πλαίσιο της ως άνω λειτουργίας εκμισθώθηκε με βάσει το προρρηθέν με αριθμ. …/6.6.2023 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης το επίδικο όχημα στην ανώνυμη εταιρεία «ΤΕ .. ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» για μία ημέρα με μίσθωμα ύψους 100,44 ευρώ. Σύμφωνα δε με τους περιληφθέντες στο μισθωτήριο όρους, το όχημα θα οδηγούσε ο υπάλληλος της εταιρείας …, ενώ, σε εκτέλεσή του ο προσφεύγων, υπό την ιδιότητά του ως διαχειριστής της εκμισθώτριας εταιρείας, βρέθηκε στο αεροδρόμιο προκειμένου να παραδώσει το όχημα. Μολαταύτα, κατά το χρόνο που το όχημα ήταν ακινητοποιημένο με τον ίδιο να βρίσκεται έξωθεν αυτού και ενώ έφτασαν οκτώ άτομα, υπήκοοι Ιαπωνίας και εργαζόμενοι στο δίκτυο της μισθώτριας εταιρείας, ανέμεναν δε άπαντες τον ανωτέρω …, τα αστυνομικά όργανα όλως εσφαλμένα και καταχρηστικά βεβαίωσαν σε βάρος του την ένδικη παράβαση για άσκηση μεταφορικού έργου που ανήκει σε άλλο φορέα. Και τούτο παρότι οι ως άνω εργαζόμενοι της μισθώτριας, απαντώντας στις ερωτήσεις των αστυνομικών οργάνων στην αγγλική γλώσσα αποκρίθηκαν ότι δεν μίσθωσαν το επίμαχο όχημα και δεν έχουν καταβάλει αντίτιμο, θα διέμεναν δε σε συγκεκριμένο ξενοδοχείο, ο ίδιος δε όταν του ζητήθηκε να υποδείξει τον αριθμ. πρωτ. της σύμβασης εκτέλεσης μεταφορικού έργου, προκειμένου να ελεγχθεί η καταχώρισή της στην προβλεπόμενη ψηφιακή πλατφόρμα, επανέλαβε ότι δεν εκτελούσε χρέη οδηγού με αμοιβή και τους υπέδειξε σε ψηφιακή μορφή το σχετικώς εκδοθέν φορολογικό παραστατικό.
Όπως δε πιο συγκεκριμένα διατείνεται ο προσφεύγων η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε καθ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 18 παρ. 1 του ν. 1903/1990, εφόσον, κατ’ αρχάς, δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του ούτε η ιδιότητα του οδηγού, καθώς δεν κατελήφθη να οδηγεί το όχημα, ούτε είναι ιδιοκτήτης αυτού, το οποίο αποτελεί ιδιοκτησία της εταιρείας, περαιτέρω, δε, δεν διενεργήθηκε καμία επιβατική μεταφορά με κόμιστρο. Η εταιρεία σε καμία περίπτωση δεν δραστηριοποιείται στον τομέα εκτέλεσης μεταφορικού έργου, αντιθέτως, όπως έγινε και στην προκειμένη περίπτωση, μισθώνει τα οχήματα που εκμεταλλεύεται χωρίς οδηγό. Ο ίδιος, εξάλλου, δεν δύναται να εργασθεί ως οδηγός, διότι έχει διαγνωσθεί με αναπηρία ποσοστού 67% (οφειλόμενη στη νόσο του Crohn). Εν πάση περιπτώσει, κατά τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος, ακόμη και εάν υποτεθεί ότι επρόκειτο να μεταφέρει κατά την ημέρα του ελέγχου τα συγκεκριμένα άτομα οδηγώντας το εν λόγω όχημα στον προορισμό τους, πάντως, η πράξη αυτή δεν υποδεικνύει ότι μεσολάβησε οποιαδήποτε εγχρήματη συναλλαγή και δεν συνιστά απαγορευμένη άσκηση συγκοινωνιακού έργου.
Περαιτέρω, κατά τα προβαλλόμενα με την προσφυγή, η επιβολή του ένδικου προστίμου, το οποίο καταλογίσθηκε στον προσφεύγοντα ατομικά και όχι επ’ ονόματι της εταιρείας, είναι υπέρογκο και αντιβαίνει προδήλως στην κατοχυρούμενη στο άρθρο 25 του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας και στο άρθρο πρώτο του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α. περί προστασίας της περιουσίας, επιπλέον θεσπίσθηκε με αντικειμενικό τρόπο, με αποτέλεσμα να στερείται το Δικαστήριο της εξουσίας επιμετρήσεώς του, κατά παράβαση του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος. Ο ίδιος δε, όπως υποστηρίζει, εμφανίζει, εξάλλου, προβλήματα υγείας και δυσχεραίνεται στην εργασία του, αν τυχόν δε αναγκασθεί να καταβάλει το ποσό του προστίμου, θα οδηγηθεί με βεβαιότητα σε οικονομικό αδιέξοδο, αδυνατώντας να καλύψει τις άμεσες βιοτικές και ιατρικές του ανάγκες. Τέλος, κατά τον προσφεύγοντα, αναρμοδίως εξεδόθη η προσβαλλόμενη απόφαση από τον Τμηματάρχη του Τμήματος Τροχαίας της Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Κρατικού Αερολιμένα Θεσσαλονίκης αντί του Διοικητή του ίδιου Τμήματος Τροχαίας.
Προς επίρρωση των ισχυρισμών του ο προσφεύγων επικαλείται και προσκομίζει, μεταξύ άλλων, τα κάτωθι έγγραφα: α) τη με αριθμ. πρωτ. …/30.10.2023 ένορκη μαρτυρία του προαναφερόμενου… ενώπιον του Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης, η οποία ελήφθη νομίμως σύμφωνα με τη διαγραφόμενη στο άρθρο 185 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας διαδικασία. Ο εν λόγω μάρτυρας, ισχυριζόμενος ότι εργάζεται στην εταιρεία «TΕ» ως λογιστής από το 2011, επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς της προσφυγής, ότι η εργοδότρια εταιρεία του μίσθωσε το ένδικο όχημα στις 6.6.2023 στο πλαίσιο των ετήσιων επισκέψεων που πραγματοποιούν τα προϊστάμενα και διευθυντικά στελέχη της μητρικής εταιρείας που εδρεύει στην Ιαπωνία στα επιμέρους καταστήματα και στις θυγατρικές εταιρείες, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα στελέχη που επισκέφθηκαν στη Θεσσαλονίκη για το σκοπό αυτό, για το λόγο αυτό ανατέθηκε στον ίδιο να παραλάβει και να παραδώσει το ένδικο όχημα χρησιμοποιώντας το καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας για τις ανάγκες της εταιρείας και να δηλώσει τα στοιχεία του στο μισθωτήριο συμβόλαιο. Αυτό ήταν το περιεχόμενο της συμφωνίας με την εκμισθώτρια εταιρεία και σε καμία περίπτωση η μεταφορά από την τελευταία των στελεχών της εργοδότριας εταιρείας του, β) την από 7.7.2022 γνωστοποίηση αποτελέσματος αναπηρίας της Α.Υ.Ε. του e-Ε.Φ.Κ.Α. σύμφωνα με την οποία ο προσφεύγων διαγνώσθηκε με την πάθηση «Νόσος Crohn» και φέρει ποσοστό αναπηρίας 67% από 9.5.2022 έως 31.5.2024 και γ) νομιμοποιητικά έγγραφα της εταιρείας «SG ΙΔΙΩΤΙΚΉ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και τη δήλωση φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων έτους 2021. Αντιθέτως, το καθ’ ου με την έκθεση απόψεων και το νομίμως στις 14.3.2024 κατατεθέν υπόμνημα ζητεί την απόρριψη της προσφυγής ως αβάσιμης. Εντός δε του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η με αριθμ. πρωτ. 7001/2/372-ρμθ/14.3.2023 εσωτερική διαταγή του Τμήματος Διοικητικής Υποστήριξης της Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Κρατικού Αερολιμένα Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την οποία ο Τμηματάρχης του Τμήματος Τροχαίας είναι αρμόδιος, εκτός των άλλων, να αποφαίνεται επί έγγραφων αντιρρήσεων που υποβάλλονται από παραβάτη σε βάρος του οποίου βεβαιώθηκε τροχονομική παράβαση.
7. Ε π ε ι δ ή, κατ’ αρχάς, το παρόν Δικαστήριο, ως δικαστήριο ουσίας, δεν δύναται να ακυρώσει διοικητική πράξη για λόγους αναγόμενους στη νομιμότητα ή στην επάρκεια της αιτιολογίας της αλλά οφείλει να ερευνήσει το ίδιο αν συντρέχουν οι απαιτούμενες από το νόμο προϋποθέσεις για την έκδοσή της και να δεχθεί ή να απορρίψει, τελικά, κατά τη δική του ουσιαστική κρίση, την προσφυγή, μέσα στα όρια αυτής (πρβλ. ΣτΕ 1820/2015, 4596/2012, 191/2005 κ.α.), κατά συνέπεια ο σχετικός ισχυρισμός του προσφεύγοντος περί πλημμελούς αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης παρίσταται απορριπτέος ως αλυσιτελής.
Περαιτέρω, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, λεκτέα, εν προκειμένω, τυγχάνουν τα ακόλουθα: Σύμφωνα με τις προπαρατεθείσες στη μείζονα σκέψη της παρούσας διατάξεις της υποπ. Η.2. της παρ. Η του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, είναι επιτρεπτή, μεταξύ άλλων, από τα γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων η εκμίσθωση επιβατικού ιδιωτικής χρήσης οχήματος με οδηγό μέσω προκρατήσεως με αντίστοιχη σύμβαση ελάχιστης διάρκειας και χωρίς καταβολή κομίστρου. Τα στοιχεία της σύμβασης εκμίσθωσης πρέπει να καταχωρηθούν πριν από την έναρξη αυτής στο ψηφιακό μητρώο που λειτουργεί για τις συμβάσεις αυτές, ενώ, για την εκτέλεση τέτοιου μεταφορικού έργου ο οδηγός πρέπει να φέρει εντός του εκμισθωμένου οχήματος αντίγραφο της οικείας σύμβασης μίσθωσης. Στην περίπτωση δε που διαπιστώνεται από τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές η πραγματοποίηση επιβατικής μεταφοράς από όχημα δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσης η οποία έχει ανατεθεί σε άλλο φορέα ή πρόσωπο κατόπιν κομίστρου ο οδηγός του οχήματος καθώς και ο ιδιοκτήτης του, εάν δεν συμπίπτουν οι ιδιότητες αυτές στο ίδιο πρόσωπο, τιμωρείται με πρόστιμο 3.000,00 ευρώ, κατά τα προβλεπόμενα στο μνημονευθέν ανωτέρω άρθρο στο άρθρο 18 του ν. 1903/1990, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 36 του ν. 4663/2020.
Στην ένδικη δε περίπτωση, όπως προκύπτει από την περιλαμβανόμενη στο διοικητικό φάκελο της υπόθεσης από 6.6.2023 αναφορά του αστυνομικού οργάνου που διενήργησε αυθημερόν τον τροχονομικό έλεγχο στον προσφεύγοντα, η οποία ως δημόσιο έγγραφο αποτελεί, κατ’ άρθρο 171 παρ. 1 και 4 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, πλήρη απόδειξη για όσα βεβαιώνει ότι ενήργησε ο συντάξας αυτή ή έγιναν ενώπιόν του εφόσον δεν έχει προσβληθεί ως πλαστή, ο προσφεύγων κατελήφθη εντός χώρου στάθμευσης του αεροδρομίου «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στη Θεσσαλονίκη να επιβιβάζει εντός του με αριθμ. κυκλοφορίας … Ι.Χ.Ε. μάρκας … (χωρητικότητας σύμφωνα με την άδειά του εννέα θέσεων) αλλοδαπά άτομα, Ιαπωνικής υπηκοότητας, με τις αποσκευές τους. Τα όσα δε υποστηρίζει ο προσφεύγων με το υπό κρίση δικόγραφο προκειμένου να δικαιολογήσει την εκεί παρουσία του περί του ότι, κατόπιν μίσθωσης από την εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων, της οποίας ήταν διαχειριστής, του συγκεκριμένου οχήματος προς την ανώνυμη εταιρεία «ΤΕ .. ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ», ο ίδιος επρόκειτο να παραδώσει το όχημα στο συνεργαζόμενο λογιστή της επιχείρησης …, ώστε ο τελευταίος, για λογαριασμό της συμβαλλόμενης εταιρείας, να μεταφέρει τα ανωτέρω άτομα, στελέχη της, στον προορισμό τους, δεν εξετέθησαν ενώπιον των αστυνομικών οργάνων κατά τη διενέργεια του ελέγχου, ενώ, παρίστανται και αντιφατικά σε σχέση με τα όσα ο προσφεύγων δήλωσε ενώπιόν τους αυθορμήτως, σε στιγμή αιφνιδιασμού και έλλειψης προετοιμασίας, ισχυριζόμενος ότι αυτός σκόπευε να μεταφέρει τα συγκεκριμένα άτομα στο ξενοδοχείο «…».
Μόνη δε η προσκομιζόμενη ένορκη μαρτυρία του προαναφερόμενου …., χωρίς να συνοδεύεται από επίσημα έγγραφα της εν λόγω εταιρείας με την επωνυμία «ΤΕ … ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ», από τα οποία να προκύπτει αφενός η μεταξύ τους εργασιακή σχέση αφετέρου η ανάθεση της επικαλούμενης μεταφοράς, πολύ περισσότερο η αναφερόμενη ιδιότητα των επιβαινόντων, δεν αρκεί για την επιβεβαίωση των ως άνω ισχυρισμών του προσφεύγοντος. Και τούτο, ανεξαρτήτως του ότι, τέτοια υποχρέωση (ήτοι η μεταφορά με μισθωμένο όχημα στελεχών εταιρείας σε ξενοδοχειακό κατάλυμα) εμφαίνεται ασύνδετη με τα κατά τα κοινώς γνωστά καθήκοντα που ανατίθενται στους απασχολούμενους με λογιστικές εργασίες, όπως ο προαναφερθείς μάρτυρας. Περαιτέρω, άλλωστε, προς τούτο δεν επαρκεί ούτε η εκ των υστέρων σύνταξη του προσκομιζόμενου ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης και του συνταχθέντος φορολογικού παραστατικού, εξάλλου, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 11 της με αριθμ. 532253/26-2.8.1976 υπουργικής απόφασης (Β΄ 1001) περί των όρων και προϋποθέσεων συστάσεως και λειτουργίας των επιχειρήσεων ενοικιάσεως αυτοκινήτων, όπως τέτοια επιχείρηση αποτελεί η ιδιοκτήτρια του επίδικου οχήματος, αντίγραφο του μισθωτηρίου εγγράφου του οχήματος δέον να συνοδεύει απαραίτητα το εκμισθούμενο αυτοκίνητο.
Επιπλέον, από τα στοιχεία της δικογραφίας, δεν προκύπτει ότι η εν λόγω επιβατική μεταφορά πραγματοποιήθηκε από άλλο οδηγό και όχι από τον προσφεύγοντα, ενώ, από τα ιατρικά έγγραφα που ο τελευταίος προσκομίζει δεν συνάγεται ότι εξαιτίας της πάθησης που εμφανίζει του έχει συσταθεί ή δεν επιτρέπεται να οδηγήσει.
Ενόψει όλων των ανωτέρω, συνεκτιμωμένου περαιτέρω ότι οι επιβαίνοντες δήλωσαν στην αστυνομική αρχή ότι δεν έχουν προβεί σε μίσθωση οχήματος αλλά η μεταφορά στο ξενοδοχείο τους περιλαμβάνεται στο πακέτο διαμονής τους που έχει προπληρωθεί, εφόσον, δε, δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις των προμνημονευθεισών διατάξεων της υποπ. Η.2. της παρ. Η του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 περί εκμίσθωσης επιβατικού ιδιωτικής χρήσης οχήματος με οδηγό μέσω προκρατήσεως έναντι συμφωνηθέντος μισθώματος και άνευ κομίστρου (ήτοι ανυπαρξία σχετικής σύμβασης και καταχώρισής της στο οικείο ψηφιακό μητρώο) -εξάλλου, ο προσφεύγων αρνείται ρητά ότι η επιχείρηση ενοικίασης αυτοκινήτων της οποίας είναι εταίρος και διαχειριστής ότι μισθώνει τα οχήματα ιδιωτικής χρήσης που εκμεταλλεύεται με οδηγό- το Δικαστήριο κρίνει ότι ο προσφεύγων υπέπεσε στην αποδοθείσα παράβαση της διενέργειας επιβατικής μεταφοράς με όχημα ιδιωτικής χρήσης με κόμιστρο που έχει ανατεθεί σε άλλο φορέα (όπως επιβατικά οχήματα δημόσιας χρήσης, ταξί, ΚΤΕΛ κ.α.) και σύννομα επιβλήθηκε σε βάρος του το προβλεπόμενο στο άρθρο 18 του ν. 1903/1990, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 36 του ν. 4663/2020, διοικητικό πρόστιμο ύψους 3.000,00 ευρώ, ο δε Τμηματάρχης του Τμήματος Τροχαίας της Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Κρατικού Αερολιμένα Θεσσαλονίκης που αρμοδίως σύμφωνα με την περιλαμβανόμενη στη δικογραφία με αριθμ. πρωτ. 7001/2/372-ρμθ/14.3.2023 εσωτερική διαταγή του Τμήματος Διοικητικής Υποστήριξης της ανωτέρω Διεύθυνσης [βλ. και άρθρα 30 και 65 του π.δ/τος 7/2017 (ΦΕΚ Α΄ 14) περί των αρμοδιοτήτων του συγκεκριμένου Τμήματος] κατέληξε στην ίδια κρίση, ορθά ερμήνευσε το νόμο και τα πραγματικά περιστατικά, απορριπτομένων ως αβασίμων των αντίθετων ισχυρισμών της προσφυγής.
Δεδομένου δε ότι η επιβολή του ένδικου προστίμου εχώρησε από την αστυνομική αρχή κατ’ ενάσκηση δέσμιας αρμοδιότητας με μόνη τη συνδρομή των αντικειμενικών προϋποθέσεων του νόμου, δίχως να υφίσταται από μέρους της διακριτική ευχέρεια ως προς τον καθορισμό του ύψους του προστίμου, το οποίο άλλωστε, ενόψει του επιδιωκόμενου σκοπού ήτοι την αποτροπή υποκλοπής του μεταφορικού έργου (βλ. και τα αναφερόμενα στην αιτιολογική έκθεση του ν. 4663/2020 επί της ως άνω εφαρμοστέας διάταξης και πρβλ. ΣτΕ 656/2024 7μ.), κατά την κρίση του Δικαστηρίου παρίσταται εύλογο και προσήκον, ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας τυγχάνει απορριπτέος.
Περαιτέρω, αβασίμως, επικαλείται ο προσφεύγων παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, διότι σύμφωνα με την παράγραφο 2 του εν λόγω άρθρου, σε περίπτωση συνδρομής λόγων δημοσίου συμφέροντος, είναι επιτρεπτή η θέσπιση από τον νομοθέτη ρυθμίσεων, όπως ειδικότερα η επιβολή προστίμων, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της περιουσίας που καταρχήν προστατεύεται από το άρθρο αυτό, εφόσον οι ρυθμίσεις αυτές είναι πρόσφορες για την εξυπηρέτηση του επιδιωκόμενου δημόσιου σκοπού και συμβατές με την αρχή της αναλογικότητας (πρβλ. ΣτΕ 891/2015, 3173/2014 Ολομ., 2256/2014, 3547/2013 7μ.), όπως εν προκειμένω. Συνακόλουθα, η διάταξη του άρθρου 18 του ν. 1903/1990, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 36 του ν. 4663/2020, με την οποία, κατά ήδη εκτιθέμενα, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, καθορίζεται το ποσό του επιβλητέου προστίμου, χωρίς να καταλείπεται διακριτική ευχέρεια στην αρμόδια διοικητική αρχή και εν συνεχεία στα διοικητικά δικαστήρια ως προς τον προσδιορισμό του ύψους του, δεν αντίκειται στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει το δικαίωμα ένδικης προστασίας, για το λόγο ότι ο διοικητικός δικαστής δεν διαθέτει εξουσία επιμέτρησης του προστίμου ενόψει των ειδικότερων συνθηκών της παράβασης (πρβλ. ΣτΕ 2962/2016, 2904/2015, 3173/2014 Ολ., 1040/2014, 3474/2011 Ολ.).
Τέλος, η επικαλούμενη οικονομική αδυναμία του προσφεύγοντος προς καταβολή του ένδικου προστίμου, πέραν του ότι δεν τεκμηριώνεται από κανένα από τα προσκομιζόμενα έγγραφα, δεν αποτελεί πάντως λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης, εφόσον δεν αποδίδεται καθ’ αυτή πλημμέλεια, αλλά ενδεχομένως λόγο αναστολής εκτέλεσης αυτής (πρβλ. ΣτΕ 1251/2016).
8. Ε π ε ι δ ή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η κρινόμενη προσφυγή πρέπει να απορριφθεί και το καταβληθέν παράβολο πρέπει να καταπέσει υπέρ του Δημοσίου, κατ’ άρθρο 277 παρ. 9 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ενώ, εκτιμωμένων των περιστάσεων, δεν καταλογίζονται δικαστικά έξοδα σε βάρος του προσφεύγοντος, κατ’ άρθρο 275 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την προσφυγή.
Διατάσσει την κατάπτωση του καταβληθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου.
Απαλλάσσει τον προσφεύγοντα από τα δικαστικά έξοδα του καθ’ ου Δημοσίου.
