Εν περιπτώσει καταδίκης κατά τα άρθρα 13 και 14, διατάσσεται υπό του δικαστηρίου, τη αιτήσει του αδικουμένου, η αφαίρεσις του διακριτικού γνωρίσματος.
Εάν η αφαίρεσις δεν είναι άλλως δυνατή, το δικαστήριον δύναται να διατάξη την καταστροφήν αυτών, αλλά μόνον εάν ο καταδικασθείς εγνώριζε ή ώφειλε να γνωρίζη ότι έκαμε χρήσιν ξένου διακριτικού γνωρίσματος.
Το δικαστήριον δύναται κατά την κρίσιν του, και εν περιπτώσει αθωώσεως, να διατάξη την τοιαύτην αφαίρεσιν ή καταστροφήν.
