1. Εάν παρ’ Εταιρεία εγένετο κατάθεσις χρημάτων ή ανωνύμων χρεογράφων υπέρ τρίτου, α’) ο τρίτος καθίσταται δικαιούχος των κατατεθέντων άμα τη καταθέσει μη απαιτουμένης μνείας της αιτίας της καταθέσεως μήτε αποδοχής του τρίτου, β’) είναι έγκυρος ο εν τη καταθέσει όρος ότι ο τρίτος θέλει καταστή δικαιούχος της καταθέσεως μετά θάνατον του καταθέτου. Εν τη δευτέρα περιπτώσει, αν ο τρίτος αποβιώση προ του καταθέτου, οι κληρονόμοι του τρίτου ουδέν δικαίωμα έχουσιν επί της καταθέσεως.
2. Εάν η κατά το προηγούμενον εδάφιον κατάθεσις προσβάλη νόμιμα δικαιώματα άλλου, ούτος έχει αξίωσιν αποζημιώσεως κατά του τρίτου, αλλ’ η τοιαύτη αξίωσις, εφ’ όσον δεν εγένετο κατάσχεσις εις χείρας της Εταιρείας, δεν κωλύει την απόδοσιν της καταθέσεως εις τον τρίτον.
