Φορολογική νομοθεσία

Το φορολογικό είναι ένας τομέας δικαίου με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Ελλάδα, τόσο λόγω της συχνής αλλαγής των νόμων όσο και λόγω της υπέρ-φορολόγησης που παρατηρείται εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό κράτος. Ως εκ τούτου, ολοένα και περισσότερες φορολογικές υποθέσεις φτάνουν στα αρμόδια δικαστήρια της χώρας. Το πλαίσιο νομοθετικής ρύθμισης του φορολογικού δικαίου στη χώρα μας αποτελεί σύνθεση ποικίλων νομοθετημάτων, σημαντικότερα από τα οποία είναι:

α) Για τη φορολογία εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων ο νόμος 2238/1994, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί με ποικίλα νομοθετήματα, πλέον πρόσφατο και πιο σημαντικό από τα οποία είναι ο νόμος 4172/2013, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ από 1.1.2014.

β) Για την παροχή φορολογικών κινήτρων για το μετασχηματισμό των επιχειρήσεων σε μεγάλες μονάδες τα νομοθετικά διατάγματα 1297/1972, 2166/1993 και ειδικοί νόμοι που αφορούν στο ρυθμιστικό πλαίσιο των τραπεζών (ν. 2515/1975) και των διασυνοριακών συγχωνεύσεων των επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ν. 2578/1997).

γ) Για το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) ο νόμος 2859/2000

δ) Για την απεικόνιση πάσης φύσεως συναλλαγής ο Κώδικας Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών (ν. 4093/2012)

ε) Για τη φορολογία Κληρονομιών, Δωρεών, Γονικών Παροχών, Προικών και Κερδών από Λαχεία ο νόμος 2961/2001, όπως αυτός τροποποιείται και κυρώνεται.

ζ) Για τις φορολογικές ποινές και κυρώσεις ο νόμος 2523/1997 σε συνδυασμό με τις διατάξεις του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4074/2013) και του νόμου 3900/2010, που άπτεται των δικονομικών ζητημάτων.

Σημειώνεται, ωστόσο, ότι κρίσιμος χρόνος για την εφαρμογή της εκάστοτε νομοθετικής ρύθμισης είναι είτε ο χρόνος της γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης είτε ο χρόνος διενέργειας κάθε διαδικαστικής πράξης ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών (Δ.Ο.Υ.) ή δικαστικών αρχών.

Συνεπώς, πέραν των προαναφερθέντων νομοθετημάτων, είναι δυνατή η ρύθμιση του κάθε φορολογικού ζητήματος βάσει προγενέστερων διατάξεων και παλαιότερων νόμων που σήμερα έχουν καταργηθεί.