1. Όταν ο διορισμός ενός διαχειριστή κληρονομίας είναι υποχρεωτικός ή καθίσταται υποχρεωτικός μετά από αίτηση σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους, τα δικαστήρια του οποίου διαθέτουν σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό δικαιοδοσία να αποφασίσουν για την κληρονομική διαδοχή, και το εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή δίκαιο είναι αλλοδαπό δίκαιο, τα δικαστήρια του εν λόγω κράτους μέλους μπορούν, εφόσον επιληφθούν, να διορίσουν έναν ή περισσότερους διαχειριστές κληρονομίας με βάση το δικό τους δίκαιο σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που θεσπίζονται στο παρόν άρθρο.
Ο διαχειριστής/οι διαχειριστές κληρονομίας που διορίζεται/διορίζονται σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο έχει/έχουν το δικαίωμα να εκτελέσει/εκτελέσουν τη διαθήκη του θανόντος ή/και να διαχειριστεί/διαχειριστούν την κληρονομία σύμφωνα με το εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή δίκαιο. Όταν το δίκαιο αυτό δεν προβλέπει τη διαχείριση κληρονομίας από ένα πρόσωπο που δεν είναι δικαιούχος, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο πρέπει να διοριστεί ο διαχειριστής μπορούν να διορίσουν ένα τρίτο διαχειριστή σύμφωνα με το δικό τους δίκαιο, εφόσον το δίκαιο αυτό περιλαμβάνει σχετική πρόβλεψη και υπάρχει σοβαρή σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των δικαιούχων ή μεταξύ των δικαιούχων και των δανειστών της κληρονομίας ή άλλων προσώπων που έχουν παράσχει εγγύηση για τα χρέη του θανόντος, διαφωνία μεταξύ των δικαιούχων όσον αφορά τη διαχείριση της κληρονομίας ή, λόγω της φύσεως των περιουσιακών στοιχείων, δυσκολία στη διαχείριση της κληρονομίας.
Ο διαχειριστής/οι διαχειριστές που διορίζεται/διορίζονται σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο είναι το μόνο πρόσωπο/τα μόνα πρόσωπα που ασκεί/ασκούν τις αρμοδιότητες που αναφέρονται στις παραγράφου 2 ή 3.
2. Το πρόσωπο/τα πρόσωπα που ορίζεται/ορίζονται ως διαχειριστής/διαχειριστές σύμφωνα με την παράγραφο 1 ασκεί/ασκούν τις εξουσίες διαχείρισης της κληρονομίας, τις οποίες μπορεί/μπορούν να ασκήσει/ασκήσουν σύμφωνα με το εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή δίκαιο. Το διορίζον δικαστήριο μπορεί να θεσπίσει στην απόφασή του ειδικές προϋποθέσεις για την άσκηση των εξουσιών αυτών σύμφωνα με το εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή δίκαιο.
Όταν το εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή δίκαιο δεν προβλέπει επαρκείς εξουσίες για τη διαφύλαξη της κληρονομιαίας περιουσίας ή για την προστασία των δικαιωμάτων των δανειστών ή άλλων προσώπων που έχουν παράσχει εγγύηση για τα χρέη του θανόντος, το διορίζον δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει να επιτρέψει στο διαχειριστή/στους διαχειριστές να ασκήσει/ασκήσουν, επιπροσθέτως, τις εξουσίες που προβλέπονται προς το σκοπό αυτό στο δικό του δίκαιο και να ορίσει στην απόφασή του ειδικές προϋποθέσεις για την άσκηση των εξουσιών αυτών σύμφωνα με το δίκαιο αυτό.
Κατά την άσκηση των πρόσθετων αυτών εξουσιών, ο διαχειριστής/οι διαχειριστές τηρεί/τηρούν ωστόσο το εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή δίκαιο όσον αφορά τη μεταβίβαση της κυριότητας επί της κληρονομιαίας περιουσίας, την ευθύνη για τα χρέη της κληρονομίας, τα δικαιώματα των δικαιούχων, συμπεριλαμβανομένου, κατά περίπτωση, του δικαιώματος αποδοχής ή αποποίησης της κληρονομίας και, κατά περίπτωση, τις εξουσίες του εκτελεστού της διαθήκης του θανόντος.
3. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 2, το διορίζον σύμφωνα με την παράγραφο 1 έναν ή περισσότερους διαχειριστές δικαστήριο μπορεί, κατ’ εξαίρεση, όταν το εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή δίκαιο είναι το δίκαιο ενός τρίτου κράτους, να αποφασίσει να παράσχει στους διαχειριστές αυτούς όλες τις εξουσίες διαχείρισης που προβλέπονται στο δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο διορίζονται.
Κατά την άσκηση των εξουσιών αυτών, οι διαχειριστές σέβονται ωστόσο ιδίως τον καθορισμό των δικαιούχων και των κληρονομικών δικαιωμάτων τους, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός τους σε νόμιμη μοίρα ή της απαίτησής τους κατά της κληρονομίας ή έναντι των κληρονόμων σύμφωνα με το εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή δίκαιο.
