Νοµική βοήθεια σε πολίτες χαµηλού εισοδήµατος: Πρόταση νόμου για διεύρυνση του πεδίου εφαρµογής

Την αναπροσαρµογή των κριτηρίων υπαγωγής στο νόµο 3226/2004 για την «παροχή νοµικής βοήθειας σε πολίτες χαµηλού εισοδήµατος» και τη διεύρυνση του πεδίου εφαρµογής του, προβλέπει πρόταση νόμου που κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή.

Σύμφωνα με τον προτείνοντα βουλευτή, Ιωάννη Σαρίδη, σκοπός της πρότασης είναι η αναπροσαρµογή των κριτηρίων υπαγωγής στο δικαίωµα παροχής νοµικής βοήθειας ώστε να διευρυνθεί η δυνατότητα πρόσβασης των πολιτών σε αυτήν.

Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, σε κρίσιµες εποχές, όπως αυτή που διανύουµε το δικαίωµα για δωρεάν δικαστική συνδροµή είναι βαρύνουσας σηµασίας για όλους τους πολίτες και ιδίως για τους οικονοµικά ασθενέστερους.

Σύµφωνα µε τον Νόμο 3226/2004 πολίτες χαµηλού εισοδήµατος, δικαιούχοι νοµικής βοήθειας, είναι εκείνοι των οποίων το ετήσιο οικογενειακό εισόδηµα δεν υπερβαίνει τα δύο τρίτα των κατώτατων ετήσιων ατοµικών αποδοχών που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύµβαση Εργασίας.

Ο περιορισµός αυτός είναι αναγκαίος ώστε να διασφαλιστεί ότι η βοήθεια της Πολιτείας θα παρέχεται σε εκείνους που την έχουν ανάγκη.

Ωστόσο, στην καθηµερινή πρακτική η παροχή δωρεάν νοµικής βοήθειας περιορίζεται σε πολύ µικρό αριθµό πολιτών καθώς ως κριτήριο για τη χορήγησή της λαµβάνεται υπόψη το τεκµαρτό και όχι το πραγµατικό εισόδηµα του πολίτη.

Διαβάστε επισης: Ποιο είναι το πλαίσιο για την παροχή νομικής βοήθειας σε πολίτες χαμηλού εισοδήματος;

Το εισοδηµατικό κριτήριο του άρθρου 1 του ανωτέρω νόµου χρήζει περαιτέρω διευκρίνισης, καθώς η αοριστία στον προσδιορισµό του εισοδήµατος έχει ως συνέπεια την έκδοση πληθώρας απορριπτικών δικαστικών αποφάσεων εις βάρος πολιτών που έχουν πραγµατική ανάγκη της δωρεάν δικαστικής προστασίας λόγω υπέρβασης του προβλεπόµενου από το νόµο εισοδηµατικού κριτηρίου διότι έτυχε να έχουν στην κυριότητά τους ένα ακίνητο.

Όπως επισημαίνεται στην πρόταση νόμου, αυτό αντιβαίνει στον ίδιο το σκοπό του νόµου, καθώς και στις επιταγές του Συντάγµατος και της Ευρωπαϊκής Σύµβασης των Δικαιωµάτων του Ανθρώπου.

Σχετικά µε το ύψος του εισοδήµατος για τον χαρακτηρισµό ενός πολίτη ως έχοντος χαµηλό εισόδηµα, προτείνεται να λαµβάνονται υπόψη οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης, όπως αυτές υπολογίστηκαν από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) το έτος 2013 ν. 4172/2013) και ανακοινώθηκαν τον Απρίλιο του έτους 2014.

Κρίνεται σκόπιµο να λαµβάνεται υπόψη το ετήσιο δηλωθέν οικογενειακό εισόδηµα του τελευταίου έτους αντί αυτού των 3 τελευταίων ετών που προβλέπει ο ανωτέρω νόµος.

Διότι κρίσιµο χρονικό σηµείο για να κριθεί ο πολίτης οικονοµικά αδύναµος είναι ο χρόνος υποβολής της αίτησης.

Προτείνεται η αναπροσαρµογή του εισοδηµατικού ορίου υπαγωγής στο νόµο από το ποσό των 10.000 ευρώ σε αυτό των 15.000 ευρώ ως ετήσιου καθαρού εισοδήµατος του έγγαµου ή άγαµου µε περισσότερα προστατευόµενα µέλη.

Διαβάστε επίσης: Online καταχώριση των τιμολογίων από τα γραμμάτια νομικής βοήθειας (ΤΑΧΔΙΚ)

Δέον είναι στους δικαιούχους νοµικής προστασίας, να υπολογίζεται το πραγµατικό δηλωθέν εισόδηµα που έχουν κατά το τελευταίο φορολογικό έτος πριν την υποβολή της αίτησης και όχι το τεκµαρτό οικογενειακό εισόδηµα, προς αποφυγή επικίνδυνου περιορισµού του δικαιώµατος σε µικρή µερίδα πολιτών και προς εκπλήρωση του σκοπού του νόµου που είναι η διασφάλιση της παροχής δικαστικής προστασίας στους οικονοµικά ασθενείς πολίτες.

Στους δικαιούχους παροχής νοµικής βοήθειας προτείνεται να περιλαµβάνονται οι άνεργοι ανεξαρτήτως χρονικής διάρκειας της ανεργίας µε βάση το ετήσιο οικογενειακό εισόδηµα του τελευταίου έτους, χωρίς κανέναν άλλον περιορισµό.

Επίσης, προτείνεται αναπροσαρµογή του ποσοστού αναπηρίας ως κριτηρίου υπαγωγής στο νόµο από 67% σε 50% διότι τα ποσοστά αναπηρίας µειώθηκαν µε τις νέες διατάξεις του Ιατρικού Κώδικα µε συνέπεια την απώλεια για πλήθος πολιτών παροχών που θα δικαιούνταν, λόγω του χαµηλού ποσοστού αναπηρίας.

Ως προς το άρθρο 7 παράγραφος 2 περίπτωση β΄ του ανωτέρω νόµου που αφορά τον κατηγορούµενο, προτείνεται να προβλέπεται διορισµός συνηγόρου για όλα τα πληµµελήµατα ανεξαρτήτως της ποινής φυλάκισης που προβλέπει η εκάστοτε διάταξη νόµου αντί του να τίθεται εκ του νόµου ελάχιστο όριο επιβολής στερητικής της ελευθερίας ποινής τουλάχιστον 6 µηνών ως προϋπόθεση, το ίδιο ισχύει και σε περίπτωση άσκησης ενδίκων µέσων.

Τέλος, και στο άρθρο 7 παράγραφος 3 προτείνεται η πρόβλεψη παροχής νοµικής βοήθειας στα θύµατα χωρίς να υπάρχει ο περιορισµός του ορίου της επαπειλούµενης ποινής φυλάκισης 6 µηνών ως προϋπόθεσης της παροχής.

Δείτε αναλυτικά την πρόταση νόμου εδώ.