1. Με αίτηση του ενάγοντος ή του αιτούντος τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων το Δικαστήριο, εφόσον από τα προσκομιζόμενα αποδεικτικά στοιχεία πιθανολογείται προσβολή ή επικείμενη προσβολή του σήματος και ότι κάθε καθυστέρηση μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημία στον δικαιούχο του σήματος, ή υπάρχει αποδεδειγμένος κίνδυνος καταστροφής των αποδεικτικών στοιχείων, μπορεί να εκδώσει προσωρινή διαταγή διατάσσοντας ως ασφαλιστικό μέτρο τη συντηρητική κατάσχεση των παράνομων προϊόντων που κατέχονται από τον καθ’ ου και, εφόσον ενδείκνυται, των υλικών και των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή ή και τη διανομή των εμπορευμάτων αυτών, καθώς και των σχετικών εγγράφων. Αντί για συντηρητική κατάσχεση, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την αναλυτική απογραφή των αντικειμένων αυτών, τη φωτογράφησή τους, καθώς και τη λήψη δειγμάτων των ανωτέρω προϊόντων και σχετικών εγγράφων. Στις παραπάνω περιπτώσεις το δικαστήριο μπορεί να συζητήσει την αίτηση για έκδοση προσωρινής διαταγής χωρίς να κλητεύσει εκείνον κατά του οποίου απευθύνεται η αίτηση σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 691Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
2. Εφόσον πιθανολογείται ότι τα μέτρα αυτά είναι πρόσφορα για να θεμελιώσει ο αιτών τις αξιώσεις λόγω προσβολής του σήματος, το δικαστήριο διατάσσει τα μέτρα της παραγράφου1 διασφαλίζοντας την προστασία των εμπιστευτικών πληροφοριών.
3. Η αίτηση του δικαιούχου του σήματος δεν απαιτεί λεπτομερή προσδιορισμό των αποδεικτικών στοιχείων, αλλά αρκεί ο προσδιορισμός τους κατά κατηγορία.
4. Αν χορηγηθεί προσωρινή διαταγή επί αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων χωρίς να ακουστεί ο καθ’ ου, ο τελευταίος πρέπει να λάβει γνώση, με κοινοποίηση σε αυτόν της προσωρινής διαταγής το αργότερο μέχρι τις τρεις (3) επόμενες εργάσιμες ημέρες μετά την εκτέλεση της προσωρινής διαταγής, διαφορετικά οι διαδικαστικές πράξεις που συνιστούν την εκτέλεση καθίστανται άκυρες.
5. Το δικαστήριο μπορεί να διατάσσει τα ανωτέρω μέτρα με τον όρο να δοθεί εγγύηση από τον αιτούντα που καθορίζεται με την απόφασή του ή με την προσωρινή διαταγή, προκειμένου να διασφαλιστεί η αποκατάσταση της ζημίας, που ενδέχεται να υποστεί ο καθ’ ου.
6. Στις περιπτώσεις της παραγράφου 1 το δικαστήριο τάσσει υποχρεωτικά προθεσμία για την άσκηση της αγωγής για την κύρια υπόθεση, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα (30) ημέρες. Αν περάσει άπρακτη η ανωτέρω προθεσμία, αίρεται αυτοδίκαια το ασφαλιστικό μέτρο.
7. Αν τα ασφαλιστικά μέτρα ανακληθούν ή παύσουν να ισχύουν εξαιτίας οποιασδήποτε πράξης ή παράλειψης του αιτούντος, ή αν διαπιστωθεί ότι, δεν υπήρξε προσβολή ή απειλή προσβολής των δικαιωμάτων του δικαιούχου του σήματος, το δικαστήριο μπορεί να καταδικάσει τον αιτούντα, ύστερα από αίτηση του καθ’ ου, να καταβάλει σ’ αυτόν πλήρη αποζημίωση για κάθε ζημία.
